Τα προστιθέμενα μπιντέ είναι ένα πολύ χρήσιμο τεχνολογικό προϊόν για όλους γενικά, καθώς η χρήση του χαρτιού τουαλέτας είναι μέθοδος αντι-οικονομική, ανθυγιεινή, μη οικολογική και αντιαισθητική.
Ιδιαίτερα είναι
χρήσιμο για άτομα με κινητικά προβλήματα, τυφλούς, ηλικιωμένους, πάσχοντες από αιμορροϊδες, κολίτιδες, αυτισμό.
Τα ως τώρα όμως υπάρχοντα στην Ελληνική αλλά και διεθνή αγορά προϊόντα έπασχαν από 3 σοβαρά μειονεκτήματα:
Τα επαρκώς αποτελεσματικά ήταν πολύ ακριβά.
Η τοποθέτηση τους ήταν μάλλον δύσκολη και πολύπλοκη.
Τα πιο φθηνά είχαν πρόβλημα αποτελεσματικότητας λόγω του ότι παράγουν πίδακα νερού λοξής φοράς.
Μια πρόσφατη Ελληνική πατέντα (αρ. διπλώματος ευρεσιτεχνίας 1008639) ξεπερνάει όλα τα παραπάνω προβλήματα.
Είναι φθηνό, πολύ εύκολα τοποθετούμενο (σε 3-4') και αξεπέραστα αποτελεσματικό, καθώς παράγει κατακόρυφο πίδακα νερού, όπως όλα τα ακριβά μοντέλα της αγοράς.
Είσαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο... Γύρω σου υπάρχουν πολλά αντικείμενα και ξέρεις πως αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ψάξεις για να βρεις την διέξοδο. Σηκώνεσαι αργά και περπατάς, ψάχνεις, σκέφτεσαι, βλέπεις και άλλους δίπλα σου να προσπαθούν όπως εσύ.
Έχεις τόσο πολύ επικεντρωθεί στα στοιχεία που βρίσκεις και στα αντικείμενα που μπορεί να σε βοηθήσουν, που δεν ακούς τα βήματα πίσω σου. Ξαφνικά τα φώτα σβήνουν... ακούγονται κραυγές και μια μουσική που σε παραλύει...
Συγχαρητήρια, μόλις είχες μια εμπειρία σε ένα escape room!Θα μπορέσεις να αποδράσεις;;;
Escape Rooms: μια νέα μορφή ψυχαγωγίας που δεν θέλεις να χάσεις!
Τί είναι τα escape rooms;
Τα δωμάτια απόδρασης είναι χώροι με ζωντανά βιωματικά παιχνίδια περιπέτειας και μυστηρίου, όπου οι παίκτες έχουν μία μοναδική αποστολή: να “αποδράσουν” από το δωμάτιο, μέσα στα πλαίσια ενός καθορισμένου χρονικού ορίου, ακολουθώντας κρυμμένα στοιχεία και λύνοντας γρίφους.
Υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι εσωτερικοί χώροι και δωμάτια μυστηρίου, διακοσμημένοι βάσει μυστήριων υποθέσεων, όπως επίσης και πολλές φανταστικές τοποθεσίες που μπορεί κάποιος να διαλέξει, όπως φυλακές, μπουντρούμια, διαστημικοί σταθμοί, στοιχειωμένα σπίτια και πολλά άλλα!
Πριν από τα “ζωντανά” δωμάτια απόδρασης...
... υπήρχαν τα βιντεοπαιχνίδια.
Αυτή είναι και η αρχή των γνωστών πλέον escape rooms.
Η ιδέα
Η ιδέα προήλθε από τα γνωστά σε όλους παιχνίδια περιπέτειας που παίζαμε στον υπολογιστή, τα “point-and-click”, όπου οι παίκτες έπρεπε να δραπετεύσουν από ένα δωμάτιο που ήταν κλειδωμένοι, χρησιμοποιώντας αντικείμενα και στοιχεία που θα έβρισκαν, εξερευνώντας το δωμάτιο.
Όλα ξεκίνησαν ασπρό μαυρα...
Η ιστορία των παιχνιδιών “point-and-click”
Παράδειγμα βιντεοπαιχνιδιού με εντολές κειμένου
Τα “point-and-click” έγιναν δημοφιλή τη δεκαετία του 1970, όπου οι άνθρωποι έψαχναν νέους τρόπους να επιτρέψουν στους χρήστες να αλληλεπιδρούν με τα παιχνίδια που έπαιζαν.
Αρχικά τα βιντεοπαιχνίδια στηρίχθηκαν σε απλά κείμενα-εντολές που πληκτρολογούσε ο χρήστης στην οθόνη του. Η διαδικασία ήταν απλή: Ο παίκτης ακολουθούσε μία συγκεκριμένη πλοκή. Στο τέλος κάθε ενέργειας έπρεπε να διαλέξει μια απάντηση και να μεταβεί στην αντίστοιχη ενότητα με βάση την απόφαση που πήρε.
Ο συγκεκριμένος τρόπος χειρισμού, όπου ο παίκτης βρίσκεται παγιδευμένος μέσα σε μια τοποθεσία, χρονολογείται τουλάχιστον από το 1988 και συγκεκριμένα στο παιχνίδι περιπέτειας “Behind Closed Doors” στο οποίο ο παίκτης είναι παγιδευμένος μέσα σε μία τουαλέτα.
Ωστόσο, αυτός ο τρόπος σταδιακά καταργήθηκε για να έρθει στη θέση του ένας τρόπος χειρισμού του παιχνιδιού που βασιζόταν στην οπτική αντίληψη του ανθρώπου.
Και έτσι δημιουργήθηκαν τα “point-and-click” παιχνίδια, όπου ο χρήστης χρησιμοποιούσε τον κέρσορα του ποντικιού για να αλληλεπιδρά με τα αντικείμενα μέσα στο παιχνίδι.
Το πρώτο παράδειγμα ενός τέτοιου παιχνιδιού είναι το “Planet Mephius”, το οποίο διατιθόταν μόνο στην Ιαπωνία τον Ιούλιο του 1983.
Τα δωμάτια απόδρασης είναι οι ρεαλιστικές -“ζωντανές”- εκδόσεις των βιντεοπαιχνιδιών απόδρασης.
Στα επόμενα χρόνια. το είδος αυτών των παιχνιδιών έγινε πολύ δημοφιλές με το παιχνίδι “Crimson Room”, το οποίο έφτιαξε ο Toshimitsu Takagi από την Ιαπωνία.
Είναι ένα παιχνίδι με προοπτική πρώτου προσώπου, στο οποίο υπάρχει έντονα η αίσθηση της απομόνωσης λόγω της ατμοσφαιρικής μουσικής, του μινιμαλιστικού χώρου και του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν άλλοι χαρακτήρες.
Crimson Room
Ο παίκτης πρέπει να ψάξει το δωμάτιο κάνοντας κλικ πάνω σε αντικείμενα ή περνώντας τον κέρσορα του ποντικιού πάνω από συγκεκριμένα σημεία του δωματίου. Τις περισσότερες φορές αυτά τα παιχνίδια λαμβάνουν χώρα σε ένα δωμάτιο και ο απώτερος στόχος είναι να αποδράσει ο παίκτης από τη μία και μοναδική πόρτα.
Η δημοτικότητα αυτών των παιχνιδιών έγινε η έμπνευση για τα σημερινά ζωντανά παιχνίδια απόδρασης.
Η ιστορία των ζωντανών δωματίων απόδρασης
Τα ζωντανά παιχνίδια απόδρασης έχουν πάρει πολλά από τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στα αντίστοιχα βιντεοπαιχνίδια, όπως το ότι ο παίκτης είναι παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο με μόνο μία έξοδο και πρέπει να βρει στοιχεία για να αποδράσει. Αλλά, λόγω του ότι πλέον τα παιχνίδια έχουν μια πιο φυσική μορφή, μπόρεσαν να προστεθούν και κάποια άλλα στοιχεία, όπως είναι η επίλυση γρίφων και το όριο χρόνου.
Για να αποδράσει ο παίκτης από το δωμάτιο πρέπει να παρατηρήσει πολύ τον περιβάλλοντα χώρο και να χρησιμοποιήσει δεξιότητες κριτικής σκέψης, καθώς και στοιχεία και αντικείμενα που υπάρχουν μέσα στο δωμάτιο, για να μπορέσει να δραπετεύσει.
Αρχικά, τα παιχνίδια παίζονταν σε διάφορα μπαρ και κλαμπ στην Ιαπωνία. Σύντομα, άρχισαν να χτίζονται πιο μόνιμες θέσεις σε όλη την Ασία και την Ευρώπη.
Το πρώτο δωμάτιο απόδρασης λεγόταν "Origin" και κατασκευάστηκε στο Silicon Valley, από μια ομάδα προγραμματιστών το 2006. Τα μυστήρια και οι προκλήσεις στο παιχνίδι ήταν εμπνευσμένα από την Αγκάθα Κρίστι.
Στη συνέχεια, άρχισαν να εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Έγιναν γνωστά στις Η.Π.Α., στην Ιαπωνία, στον Καναδά και στο Ισραήλ στη δεκαετία του 2010.
Το 2015, υπήρχαν πάνω από 2.800 δωμάτια απόδρασης σε όλο τον κόσμο.
Καθώς η βιομηχανία εξακολουθεί να αυξάνεται, μπορούμε να πούμε ότι ένα νέο δωμάτιο απόδρασης ανοίγει κάπου στον κόσμο σχεδόν κάθε μέρα.
Τα escape rooms στην Ελλάδα
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια τα δωμάτια απόδρασης έχουν μεγάλη ανάπτυξη. Στην Αττική υπάρχουν πάνω από 150 δωμάτια απόδρασης και 40 περίπου επιχειρήσεις.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί τα
δωμάτα απόδρασης
έγιναν τόσο δημοφιλή: μπορείς να είσαι ο Indiana Jones, ο Harry Potter, ένας αστυνόμος, αστροναύτης, μυστικός πράκτορας, δολοφόνος ή φυλακισμένος... ό,τι κι αν διαλέξεις το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως η εμπειρία είναι μοναδική!
Απευθύνονται σε ηλικίες από 12 ετών και πάνω και δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη δεξιότητα - μόνο φαντασία και όρεξη για παιχνίδι!
Αν σας άρεσε το άρθρο μου, μπορείτε να στηρίξετε την προσπάθεια μου και ταυτόχρονα να ζήσετε την εμπειρία ενός escape room, μπορείτε να κλείσετε ένα εισιτήριο πατώντας εδώ. Η προσφορά λήγει στις 28/11/2021!
Είναι μια συσκευή που χρησιμοποιείται για να μετράει μικρές διαφορές θερμοκρασίας, αλλά όχι απόλυτες τιμές θερμοκρασίας.
Αν το κοιτάξεις από απόσταση, μοιάζει με ένα υπερμέγεθες κανονικό θερμόμετρο. Το μήκος του είναι συνήθως 40-50 cm και η κλίμακα θερμοκρασίας συνήθως καλύπτει περίπου 5°C και διαιρείται σε εκατοστά του βαθμού. Με τη βοήθεια ενός μεγεθυντικού φακού, υπάρχει η δυνατότητα να μετρηθούν αλλαγές θερμοκρασίας μέχρι και 0,001°C.
Η ιδιορρυθμία του θερμομέτρου αυτού βρίσκεται στο σχεδιασμό του και συγκεκριμένα στη δεξαμενή που βρίσκεται στο πάνω μέρος του σωλήνα, μέσω της οποίας η ποσότητα του υδραργύρου στη λάμπα μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί, ώστε το όργανο να μπορεί να μετρήσει διαφορές θερμοκρασίας σε υψηλές και χαμηλές τιμές θερμοκρασίας.
Ποιος εφηύρε το θερμόμετρο Beckmann;
Ο Ernst Otto Beckmann, ένας Γερμανός χημικός, εφηύρε αυτό το "ευαίσθητο" θερμόμετρο υδραργύρου το 1905, για να το χρησιμοποιήσει στις μετρήσεις του για διάφορες φυσικοχημικές ιδιότητες.
Η δυνατότητα να μετράει τόσο μικρές διαφορές θερμοκρασίας του έδωσε τη δυνατότητα να εξερευνήσει συστήματα που, πριν από την εφεύρεση του θερμομέτρου αυτού, ήταν αδιανόητο.
Οι χρήσεις του θερμομέτρου Beckmann
Το θερμόμετρο Beckmann χρησιμοποιούνταν συνήθως στα εργαστήρια για τη θερμιδομετρία, αλλά σιγά σιγά η χρήση του μειώθηκε.
Σήμερα έχει αντικατασταθεί από τα ηλεκτρονικά θερμόμετρα.
Το καλαμάκι είναι ένα λεπτό σωληνάκι που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά ενός ροφήματος από το ποτήρι στο στόμα μας, με τη χρήση της αναρρόφησης. Αυτός ο σωλήνας από πλαστικό (όπως πολυπροπυλένιο και πολυστυρένιο) ή άλλο υλικό, που μπορεί να είναι ίσιος ή να λυγίζει στο επάνω μέρος, χρησιμοποιείται κρατώντας τη μία μεριά μέσα στο στόμα και την άλλη μεριά μέσα στο ποτήρι. Η μυϊκή δράση μειώνει την πίεση του αέρα στο στόμα, οπότε η ατμοσφαιρική πίεση αναγκάζει το ποτό να ανέβει από το καλαμάκι.
Πότε εφευρέθηκε το καλαμάκι;
Πρώτοι φαίνεται να το χρησιμοποίησαν οι Αρχαίοι Σουμέριοι για να απολαμβάνουν την μπύρα τους και να αποφεύγουν τα ανεπιθύμητα υποπροϊόντα της ζύμωσης. Ήταν κατασκευασμένο από στέλεχος άχυρου και έτσι πήρε το όνομά του (στα αγγλικά το άχυρο λέγεται straw, και έτσι ονομάζεται πλέον και το καλαμάκι). Το παλαιότερο καλαμάκι που σώζεται και βρέθηκε σε τάφο Σουμερίων που χρονολογείται το 3.000 π.Χ., είναι ένας σωλήνας κατασκευασμένος από χρυσό και από το πολύτιμο μπλε πετράδι λάπις λάζουλι. Οι κάτοικοι της Αργεντινής και των γύρω περιοχών χρησιμοποιούσαν σιδερένια καλαμάκια (bombilla στα ισπανικά, bomba ή canudo στα πορτογαλικά) για να ανακατεύουν και να πίνουν το ματέ, ένα αφέψημα που μοιάζει με το τσάι.
Το πρώτο μοντέρνο καλαμάκι
Το 1800 ήταν στη μόδα τα καλαμάκια από άχυρο, που ήταν φθηνά και μαλακά, αλλά είχαν την τάση να διαλύονται μέσα στο υγρό. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, σχεδιάστηκε το πρώτο μοντέρνο καλαμάκιαπό τον αμερικανό κατασκευαστή τσιγαρόχαρτων Μάρβιν Στόουν. Στις 3 Ιανουαρίου 1888 έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα χάρτινο καλαμάκι με επάληψη από κερί. Αρχικά ο Marvin τύλιξε ένα χαρτί γύρω από ένα μολύβι και το κόλλησε για να διατηρήσει το σχήμα του, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποίησε επένδυση παραφίνης για μεγαλύτερη αντοχή. Ήταν αδιάβροχο, αλλά είχε πολύ μικρό σωλήνα και χρειάζονταν δύο καλαμάκιαγια την ανεκτή αναρρόφηση του υγρού. Κέρδισε, όμως, αμέσως την εκτίμηση των καταναλωτών και στα τέλη του 19ου αιώνα η βιοτεχνία του Στόουν παρασκεύαζε περισσότερα καλαμάκια απ' ότι τσιγαρόχαρτα. Το 1906 αυτοματοποίησε την παραγωγή, που ως τότε γινόταν με το χέρι.
Ποιός εφηύρε το σπαστό καλαμάκι;
Joseph Friedman
Ο Joseph Friedman το 1937 δημιούργησε το σημερινό «σπαστό καλαμάκι», εξελίσσοντας ακόμα περισσότερο την ιδέα του Marvin Stone. Με την ευρεία χρήση του πλαστικού τη δεκαετία του ’60 άλλαξε και το υλικό κατασκευής του. Τα καλαμάκια είχαν μεγαλύτερη κοιλότητα κι έτσι ένα και μόνο ήταν αρκετό για την απόλαυση του αναψυκτικού ή του ποτού. Τότε έκαναν την εμφάνισή τους τα σπαστά και πολύχρωμα καλαμάκια.
Τύποι καλαμακίων
Στην αγορά μπορούμε να βρούμε πολλά είδη καλαμακίων, με πιο δημοφιλή τα παρακάτω:
Ίσιο καλαμάκι
Σπαστό καλαμάκι
“Στριφτό” καλαμάκι
Καλαμάκια με κουταλάκι στη μία άκρη (χρησιμοποιείται συνήθως για γρανίτες)
Πλατύ καλαμάκι που χρησιμοποιείται για να πίνουμε πιο πηχτά ροφήματα. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μεγέθη.
"Στριφτά" καλαμάκια
Επίσης, λιγότερο δημοφιλή είναι τα καλαμάκια με γεύσεις (καραμέλα, σοκολάτα) και τα καλαμάκια που αλλάζουν χρώμα ανάλογα αν το υγρό είναι θερμό ή κρύο.
Αντί για πλαστικά καλαμάκια...
Βιοπλαστικά καλαμάκια
Τα πλαστικά καλαμάκια δεν είναι ανακυκλώσιμα και καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή στον ωκεανό. Εκτιμάται ότι πάνω από 60 εκατομμύρια καλαμάκιακαταναλώνονται κάθε ημέρα σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν, ωστόσο, εναλλακτικές λύσεις αντί για πλαστικά καλαμάκια:
Χάρτινα καλαμάκια
Καλαμάκια από μπαμπού
Βιοπλαστικά καλαμάκια
Γυάλινα καλαμάκια
Καλαμάκια από ανοξείδωτο χάλυβα
Παρόλο που όλοι μας χρησιμοποιούμε καλαμάκι σχεδόν καθημερινά (ειδικά όσοι πίνουν φραπέ) και πιστεύουμε ότι είναι άκακο, υπάρχει και η αντίθετη άποψη που μας προειδοποιεί ότι τα καλαμάκια είναι βλαβερά! Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα από άρθρο του queen.gr.
...Σύμφωνα με τα όσα ακούγονται, τόσο από εμπειρίες ανθρώπων όσο και από εξειδικευμένους γιατρούς, τα καλαμάκια φαίνεται πως είναι υπεύθυνα για τρεις «ζημιές» στην υγεία μας:
Προκαλούν ρυτίδες γύρω από την περιοχή του στόματος και κάνουν πιο έντονες τις ήδη υπάρχουσες (αν τα χρησιμοποιούμε συχνά, φυσικά)
Πολλοί παιδίατροι υποστηρίζουν πως εξαιτίας τους δημιουργούνται κοιλότητες στα δόντια και επιταχύνεται η γήρανσή τους, γι' αυτό και τα παιδιά (και όχι μόνο) δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούν
Όταν ρουφάμε υγρά από καλαμάκι, μαζί με αυτά ρουφάμε και αέρα ο οποίος συντελεί στην δημιουργία φουσκωμάτων, αερίων και προβλημάτων στην πέψη
...Για όλα αυτά βέβαια δεν έχει υπάρξει, ακόμα, κάποια έγκυρη έρευνα που να τα επιβεβαιώνει...
Ήξερες ότι...
Μάρκο Χόρτ
Ο Ελβετός Μάρκο Χορτ, κατά τη διάρκεια του «Guinness World Records Day» που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο Prater της Βιέννης την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2006, χώρεσε στο στόμα του 264 πλαστικά καλαμάκιακαι τα κράτησε για 10 δευτερόλεπτα. Έτσι κατέχει το σχετικό παγκόσμιο ρεκόρ, που είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο Γκίνες.
Αν βάλεις δύο καλαμάκια στο στόμα σου, ένα μέσα σε ένα ρόφημα και ένα έξω από αυτό, δεν θα είσαι σε θέση να πιεις ούτε με το ένα ούτε με το άλλο καλαμάκι.
Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα για το πώς να χρησιμοποιήσετε τα καλαμάκια για πιο "καλλιτεχνικές" καιδημιουργικές δραστηριότητες, δείτε το παρακάτω βίντεο - "Πώς να φτιάξετε μια καρδιά από καλαμάκια"...
Και αν θέλετε κάτι πρωτότυπο, προτείνω μια τρισδιάστατη κατασκευή από καλαμάκια!
Photo credit: dealsshop.gr
Με 14,50 € μπορείς να συναρμολογήσεις και να κατασκευάσεις ένα καλαμάκι μοναδικό!
Με τα 21 ξεχωριστά κομμάτια, μπορείς να δημιουργήσεις μια ατελείωτη πορεία από στροφές και γυρίσματα και μάλιστα σε 3 επίπεδα, ταξιδεύοντας το ποτό σου σε κάθε κατεύθυνση.
Μπορείς ακόμα να πίνεις ταυτόχρονα από πολλά ποτήρια αφού με τα 21 ξεχωριστά κομμάτια μπορείς να κάνεις θαύματα, συνδυάζοντας πολλά και διαφορετικά δεδομένα κάθε φορά, ανάλογα με την ώρα και τη διάθεση!
Η μπατονέτα είναι μια μικρή και λεπτή γλυφίδα με βαμβάκι στις δύο άκρες της, η οποία χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό των αυτιών. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη bâtonnet που σημαίνει ράβδος. Στα ελληνικά λέγεται και ωτογλυφίδα και προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ὠτογλυφίς (ὠτο- + γλυφίς).
Ποιός ανακάλυψε τη μπατονέτα;
Το 1923, μια γυναίκα με το όνομα κα Gerstenzang, τοποθέτησε βαμβάκι στις άκρες των οδοντογλυφίδων. Με αυτό καθάριζε τα αυτιά του μωρού της. Ο σύζυγός της, Leo, είδε τι έκανε, και είχε την ιδέα να εφεύρει μια μπατονέτα για τον ίδιο σκοπό.
Η ιστορία της μπατονέτας
Η πρώτη μπατονέτατου Leo Gerstenzang ήταν μια ξύλινη ράβδος με βαμβάκι τυλιγμένο γύρω από τα δύο της άκρα. Ονόμασε την εφεύρεσή του "Baby Gays" και ίδρυσε την εταιρία Leo Gerstenzang Infant Novelty Company στη Νέα Υόρκη. Ο Gerstenzang πουλούσε τις αναλώσιμες μπατονέτες σε δέσμες.
Δεν είναι γνωστό γιατί ο Gerstenzang επέλεξε αυτό το όνομα. Προφανώς, ο όρος "gay" (που στα ελληνικά σημαίνει ομοφυλόφιλος) δεν είχε τότε την ίδια έννοια με τη σημερινή. Προφανώς ο εφευρέτης δεν ήταν ευχαριστημένος με την πρώτη επιλογή του, γι’αυτό πρόσθεσε αργότερα τη λέξη "Q-Tip" μπροστά από το "Baby Gays". Το γράμμα "Q" υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τη λέξη "quality" που στα ελληνικά σημαίνει "ποιότητα". Η λέξη "tips" ("συμβουλές") αναφέρεται στο βαμβάκι που βρίσκεται στα δύο άκρα.
Μπατονέτες "Q-tips"
Τελικά, ο Gerstenzang μίκρυνε το όνομα των μπατονέτωντου σε "Q-Tips" και από τότε το όνομα αυτό δεν έχει αλλάξει.
Η επιχείρηση με τις μπατονέτες του Leo Gerstenzang άκμασε. Οι καταναλωτές χρησιμοποιούσαν τα προϊόντα για να καθαρίζουν τα αυτιά των μωρών τους εξωτερικά, τα ρουθούνια τους και άλλα δύσκολα σημεία.
Το 1958, η εταιρεία του αγόρασε την εταιρεία Paper Sticks Ltd. της Αγγλίας. Τα μηχανήματα της εταιρείας μεταφέρθηκαν στην Αμερική και μετατράπηκαν, έτσι ώστε να παραχθούν Q-Tips ράβδοι από χαρτί. Με αυτό τον τρόπο, οι καταναλωτές είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε ξύλινες ή χάρτινες ράβδους.
Η εταιρεία Chesebrough-Ponds αγόρασε την εταιρεία Q-Tips το 1962. Η παραγωγή των μπατονέτων μετακινήθηκε έπειτα από τη Νέα Υόρκη στο Μιζούρι. Το 1974, η Chesebrough-Ponds μετέφερε μέρος των εγκαταστάσεων στο Πουέρτο Ρίκο. Στη συνέχεια, το 1987, η Unilever αγόρασε την εταιρεία Chesebrough-Ponds.
Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του 1980, οι ξύλινες ράβδοι απομακρύνθηκαν και οι μπατονέτες κατσκευάζονταν αποκλειστικά με ράβδους από χαρτί. Η Unilever άλλαξε επίσης τη συσκευασία, αλλά εκτός από αυτό, τα υπόλοιπα παρέμειναν λίγο πολύ τα ίδια. Οι μπατονέτες Q-Tips ήταν το πιο δημοφιλές προϊόν για μωρά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από τότε, οι μπατονέτες Q-Tips συνέχισαν να κατασκευάζονται, να είναι ένα επιτυχημένο προϊόν και να βρίσκονται στα ράφια όλων των καταστημάτων. Η εταιρεία παρήγε σχεδόν είκοσι έξι δισεκατομμύριαμπατονέτες κάθε χρόνο. Αλλά πλέον δεν χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για μωρά. Οι Αμερικανοί τις χρησιμοποιούν και για να εφαρμόσουνκόλλα σε έργα βιοτεχνίας, για να καθαρίσουν ηλεκτρονικές συσκευές, για να αφαιρέσουν το μακιγιάζ, για να καθαρίσουν τα πληκτρολόγια των υπολογιστών, για να αφαιρέσουν τη βρωμιά από το εξωτερικό των αυτιών του σκύλου ή της γάτας τους, για να μαζέψουν τη σκόνη, για να εφαρμόσουν αλοιφές, και για πολλά άλλα.
Οι χρήσεις της μπατονέτας
Οι μπατονέτες έχουν μια πληθώρα χρήσεων. Συχνά χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή των καλλυντικών. Επίσης χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό κάποιων σημείων του σώματος (π.χ., τα αυτιά), οικιακών αντικειμένων, έργων τέχνης και χειροτεχνημάτων, και ιατρικών εξετάσεων. Οι μπατονέτες που χρησιμοποιούνται σε ιατρικές εξετάσεις διαφέρουν από τις εμπορικές μπατονέτες, δεδομένου ότι συνήθως είναι μεγαλύτερες (περίπου 6 ίντσες) από τις εμπορικές μπατονέτες, οι οποίες έχουν μήκος περίπου 3 ίντσες. Οι ιατρικές μπατονέτες είναι συνήθως πακεταρισμένες σε ατομικές συσκευασίες για λόγους αποστείρωσης και έχουν βαμβάκι μόνο στο ένα άκρο, σε αντίθεση με τις εμπορικές που έχουν και στα δύο άκρα.
Κίνδυνοι από τη χρήση της μπατονέτας
Αν και οι μπατονέτες έχουν πολλές χρήσεις, εγκυμονούν κάποιους κινδύνους. Πολλοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν για τον καθαρισμό του κεριού που υπάρχει στα αυτιά, αλλά τα μέλη της ιατρικής κοινότητας δεν συμφωνούν με αυτή την πρακτική, καθώς η μπατονέτα στην πραγματικότητα μπορεί να σπρώξει το κερί πίσω στο εσωτερικό του αυτιού. Οι μπατονέτες που πωλούνται σε μεγάλες συσκευασίες έχουν επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα να χάσουν τη στειρότητά τους μετά το άνοιγμα της συσκευασίας, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα όταν η μπατονέτα χρησιμοποιείται για την απολύμανση ή την εφαρμογή των καλλυντικών.
Παρακάτω παραθέτω 2 άρθρα σχετικά με τη χρήση της μπατονέτας και τους κινδύνους της.
Επικίνδυνες οι μπατονέτες για τα αυτιά
Αντί να αφαιρούν το «κερί» το σπρώχνουν βαθύτερα
Όταν το «κερί» στα αυτιά συσσωρεύεται σε βαθμό που να προκαλεί ενοχλητικά συμπτώματα, τότε πρέπει να απευθυνόμαστε άμεσα στο γιατρό μας, και να μην αυτενεργούμε χρησιμοποιώντας τα ξεπερασμένα καθαριστικά αυτιών (μπατονέτες) προκειμένου να απαλλαγούμε από το «κερί», είναι το σαφές μήνυμα των γιατρών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στις ΗΠΑ, περίπου 12 εκατ. άτομα επισκέπτονται το γιατρό κάθε χρόνο παραπονούμενα για τη συσσώρευση «κεριού» στα αυτιά.
Το «κερί» των αυτιών –γνωστό ιατρικώς σαν κυψέλες– είναι αναγκαίο για την υγεία των αυτιών, επισημαίνεται στις οδηγίες. Το «κερί» είναι μείγμα εκκρίσεων μαζί με νεκρά κύτταρα και τρίχες και βοηθά στην προστασία του αυτιού και δρα σαν αυτοκαθαριστικό μέσο με λιπαντικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.
Μείωση της ακοής
Συνήθως, ο οργανισμός φροντίζει μηχανικά για το περίσσιο «κερί» από μόνος του. Το παλαιότερο «κερί» μεταφέρεται συνεχώς από το κανάλι του αυτιού –βοηθούμενο από τις κινήσεις της σιαγόνας, π.χ. κατά τη μάσηση– έως την είσοδο του αυτιού, και εκεί ξεραίνεται. Συχνά όμως, συσσωρεύεται στο έσω τμήμα του αυτιού, όπου προκαλεί ενσφηνώματα αλλά και απώλεια της ακοής, «κουδουνίσματα» στα αυτιά, πόνο ή αίσθηση «γεμίσματος» στο αυτί. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η επίσκεψη στο γιατρό.
«Ατυχώς πολλά άτομα νιώθουν την ανάγκη να “αφαιρέσουν” τις κυψέλες από τα αυτιά τους»,
δήλωσε ο δρ Peter Roland, επικεφαλής συγγραφέας των νέων οδηγιών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω επιπλοκές στο «κανάλι» του αυτιού. Οι ιατρικές αγωγές συμπεριλαμβάνουν μέσα διαλύσεως του «κεριού» και «πότισμα» του αυτιού, όπου ο γιατρός χρησιμοποιεί ζεστό νερό για να διαλύσει το «κερί». Σε μερικές περιπτώσεις, όπως όταν ένας ασθενής έχει στενό «κανάλι» αυτιού ή έχει υποστεί διάτρηση τυμπάνου, ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί ειδικά όργανα για να αφαιρέσει το «κερί».
ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιούμε μπατονέτες, επαναλαμβάνουν οι ειδικοί κι αυτό γιατί σπρώχνουν το «κερί» βαθύτερα, ενώ δεν υπάρχουν αξιόπιστες πρακτικές με τις οποίες προλαμβάνεται η συσσώρευση του «κεριού» στο αυτί.
Αρκεί να γλιστρήσει από τα δάχτυλα η μπατονέτα και μεταβάλλεται σε όπλο που μπορεί να καταστρέψει την ακοή μας. Γι΄ αυτό και οι γιατροί μας συμβουλεύουν να ΜΗΝ καθαρίζουμε τα αυτιά με μπατονέτες. Η Άνι Πένκεθ, συντάκτρια της «Ιντιπέντεντ», είναι από αυτούς που δεν άκουσαν τις συμβουλές τους, με αποτέλεσμα να πάθει διάτρηση τυμπάνου στο αριστερό αυτί της.
Ενάμιση χρόνο τώρα, η περιπέτειά της δεν έχει τέλος. Εκείνη τη μέρα, η Πένκεθ ήταν βιαστική. Ετοιμαζόταν για τις Ιπποδρομίες. Μπήκε στο μπάνιο, λούστηκε και, αφού τύλιξε τα μαλλιά της σε μια πετσέτα, πήρε μια μπατονέτα και την έβαλε στο αυτί. Το χέρι της όμως γλίστρησε και η μπατονέτα κόλλησε βαθιά στο εσωτερικό του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου άρχισε να αιμορραγεί. Ο πρώτος γιατρός που την είδε της είπε πως, προφανώς, είχε τραυματίσει το τύμπανο αλλά θα θεραπευόταν μόνο του μέσα σε λίγες εβδομάδες.
«Στους αγώνες η αιμορραγία συνεχιζόταν και το πρωί της επομένης τρόμαξα όταν είδα το αίμα στο μαξιλάρι μου. Σα να είχε προηγηθεί μάχη... Με παρέπεμψαν σε ειδική κλινική- ωτορινολαρυγγολογική κλινική- του Λονδίνου. Όταν η νοσοκόμα με ρώτησε τι είχε συμβεί και άκουσε τη λέξη μπατονέτα, σήκωσε τα μάτια της ψηλά.
«Ποτέ μη βάζετε στο αυτί σας κάτι μικρότερο από έναν αγκώνα»,
μου είπε. Την ίδια φράση θα την άκουγα πολλές φορές στη συνέχεια. Τότε συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν η μόνη που είχε βλάψει τον εαυτό της με αυτόν τον τρόπο. Τα πόστερ στην κλινική εξηγούσαν πως το αυτί αυτοκαθαρίζεται και πως οι μπατονέτες μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα, από ρήξη τυμπάνου μέχρι κώφωση».
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται συχνά με μικρές παραλλαγές: η κόρη ενός φίλου χειρουργήθηκε γιατί η μπατονέτα είχε κολλήσει στον πόρο του αυτιού- έναν μικρό σωλήνα που οδηγεί στο τύμπανο. Ένας άλλος πονούσε επί μέρες επειδή απλώς έσπρωξε λίγο περισσότερο την μπατονέτα στο αυτί «για να το καθαρίσει καλά».
Η Πένκεθ υποβλήθηκε στην πρώτη εγχείρηση στη Βρετανία επτά μήνες μετά το ατύχημα. Η τρύπα που είχε προκαλέσει στο τύμπανο ήταν πολύ μεγάλη και οι γιατροί έκριναν ότι το τραύμα δεν θα θεραπευόταν μόνο του. Πήραν μάλιστα μόσχευμα δέρματος από το πίσω μέρος του αυτιού. Παρά τις προσπάθειές τους, όμως, δεν είχε επιτυχία. Λίγους μήνες αργότερα, η δημοσιογράφος υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείριση στη Γαλλία. Πρόσφατα, όταν την είδε ξανά ο γιατρός της, της είπε ότι το μόσχευμα δείχνει να προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα του λειτουργία, ως μέρος του τυμπάνου. Δεν μπορούσε να πει όμως με βεβαιότητα ότι η περιπέτεια έληξε. Η Πένκεθ το επιβεβαιώνει. Δεν ακούει παρά ελάχιστα από το αριστερό αυτί της και ο γιατρός την προειδοποίησε ότι ο ήχος που ακούει σε μόνιμη βάση- σαν κουδούνισμα- μπορεί να μην την εγκαταλείψει ποτέ. Επίσης, προσωρινά, απαγορεύεται να ταξιδέψει με ταχεία αμαξοστοιχία και να κολυμπήσει.
Οι κίνδυνοι από τις μπατονέτες
● Η μπατονέτα μπορεί να σπρώξει το κερί του αυτιού (κυψελίδα) στο εσωτερικό και να συσσωρευτεί εκεί με αποτέλεσμα να εξασθενεί η ακοή και να προκαλείται πόνος.
● Ξηραίνεται το δέρμα στον πόρο του αυτιού- ο μικρός σωλήνας που καταλήγει στο τύμπανο.
● Μπορεί να προκληθεί τραυματισμός, όπως διάτρηση, ρήξη, ακόμη και κώφωση.
«Οι ασθενείς μας με διάτρηση τυμπάνου φτάνουν στο 50% του συνόλου»
επισημαίνει ο Μάικλ Γουέρινγκ, επικεφαλής του τμήματος ΩΡΛ στο νοσοκομείο Saint Βartholomew του Λονδίνου. Ο τραυματισμός μπορεί να προκληθεί από μπατονέτα, από ένα χαστούκι στο αυτί ή από την πίεση του νερού. Σύμφωνα με τον Γουέρινγκ, τα περισσότερα περιστατικά -περίπου το 90%- θα αυτοθεραπευτούν, όμως στους πιο σοβαρούς τραυματισμούς απαιτείται εγχείρηση, η επιτυχία της οποίας εξαρτάται από τη διαμόρφωση του πόρου του αυτιού και τη ζημιά που έχουν υποστεί τα μικρά οστά στην περιοχή:
«Ακούω συχνά την ίδια ιστορία. Κάποιος που προσπαθεί να καθαρίσει το αυτί του με μπατονέτα στο μπάνιο, πίσω από την πόρτα, η πόρτα ανοίγει αιφνιδιαστικά και η μπατονέτα κολλά στο αυτί. Όμως, πρέπει να ξέρουμε ότι το κερί στο αυτί δεν είναι κάτι κακό. Το προστατεύει. Να θυμόσαστε πως το αυτί αυτοκαθαρίζεται και πως δεν πρέπει ποτέ να βάζετε στο αυτί σας κάτι μικρότερο από έναν αγκώνα».
Τα αφτιά αυτοκαθαρίζονται. Ό,τι παράγεται μέσα σε αυτά, βγαίνει μόνο του προς τα έξω. Μετά το μπάνιο μπορείς να τα σκουπίζεις μέχρι το σημείο που φτάνει η πετσέτα. Αν μείνει υγρό μέσα, σωστό είναι το απορροφήσεις με μια λεπτή οδοντογλυφίδα στην άκρη της οποίας θα βάλεις λίγο βαμβάκι. Πρόκειται για μια αυτοσχέδια μπατονέτα, η οποία όμως λόγω του ότι είναι πολύ πιο λεπτή με προσεκτικό χειρισμό δε δημιουργεί προβλήματα.
Εάν υπάρχει βύσμα που κλείνει τελείως τον έξω ακουστικό πόρο, μπορείς να κάνεις μια προετοιμασία με ελαιόλαδο επί 3 ημέρες (βάζεις στην άκρη μιας οδοντογλυφίδας λίγο βαμβάκι, το βουτάς σε ελαιόλαδο, το στύβεις και υγραίνεις απαλά τον έξω ακουστικό πόρο) και μετά πλένεις το αφτί με νερό στη θερμοκρασία του σώματος, ώστε να παρασυρθούν τα βύσματα προς τα έξω.
Αν το βύσμα είναι σκληρό και δεν βγαίνει, πρέπει να αφαιρείται από τον γιατρό και μόνο.
Όσοι πάσχουν από οξεία ή χρόνια ωτίτιδα πρέπει να προσέχουν, ώστε να μην μπαίνει νερό ή σαπουνάδα στα αφτιά τους και να μη χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα για τον καθαρισμό τους. Κι αυτό γιατί μπορεί να δημιουργηθούν εξωτερικές ωτίτιδες, όπως οι κακοήθεις εξωτερικές ωτίτιδες, που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή σε άτομα προχωρημένης ηλικίας ή με εξασθενημένο ανοσοποιητικό.
Παρόλ’ αυτά, οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον καθαρισμό πολλών αντικειμένων και πολλές φορές μας “λύνουν τα χέρια”! Παρακάτω αναφέρονται 10 από τις κυριότερες οικιακές χρήσεις μιας μπατονέτας...
1. Καθαρισμός ηλεκτρονικών
Βυθίζοντας μια μπατονέτα σε οινόπνευμα, έχετε δημιουργήσει έναν ανέξοδο τρόπο για να καθαρίσετε τις επαφές φόρτισης στις οικιακές ηλεκτρονικές συσκευές σας. Κινητά τηλέφωνα, ασύρματα τηλέφωνα και επαναφορτιζόμενες μπαταρίες, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία των οποίων οι μεταλλικές επαφές μπορούν να καθαριστούν με μια μπατονέταγια να βελτιωθεί η ροή της ηλεκτρικής ενέργειας και να επιταχυνθεί ο χρόνος φόρτισης.
2. Βελτίωση της βαφής
Εάν έχετε μικρές τρύπες στους τοίχους σας που θα θέλατε να καλύψετε με γύψο, τότε θα χρειαστείτε επίσης έναν τρόπο για να βάψετε το γύψο για να κρύψετε τις επισκευές. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα παρά να αγοράσετε ένα πινέλο.
3. Χειροτεχνία
Σε μια βροχερή μέρα, όταν τα παιδιά ψάχνουν με κάτι να ασχοληθούν, μπορείτε να πάρετε ένα πακέτο μπατονέτες, κόλλα και λίγη μπογιά και να αφήσετε τα παιδιά να δημιουργήσουν τα δικά τους κτίρια από μπατονέτες. Είναι λιγότερο δαπανηρό και ευκολότερο από ότι να προσπαθείτε να βάλετε όλη την οικογένεια μέσα στο αυτοκίνητο για να πάτε στον κινηματογράφο.
4. Πρώτες Βοήθειες
Οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εφαρμόσετε μια αντιβιοτική αλοιφή ή άλλες φαρμακευτικές αλοιφές σε πληγές. Οι μπάλες βαμβακιού μπορεί να είναι πολύ μεγάλες για τα μικρά τραύματα που χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή η οποία πρέπει να εφαρμόζεται απευθείας στην πληγείσα περιοχή ή για τις πληγές που βρίσκονται σε σημεία που μπορεί να είναι δύσκολη η πρόσβαση, όπως πίσω από το αυτί.
5. Μαχαιροπήρουνα
Τα ασημένια μαχαιροπήρουνα απαιτούν τακτικό καθαρισμό, διαφορετικά θα ξεθωριάσουν. Χρησιμοποιώντας μια μπατονέτα στα ασημένια μαχαιροπήρουνά σας θα σας επιτρέψει να καθαρίσετε ανάμεσα στα δόντια του πιρουνιού και ανάμεσα στα περίπλοκα σχέδια, εκεί όπου τα ξεσκονόπανα δεν μπορούν να φτάσουν.
6. Μανό
Οι μπατονέτες έχουν μερικές χρήσεις, όταν πρόκειται για τα νύχια σας. Πρώτον, μια μπατονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή του μανό στα νύχια σας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να βάλετε επάνω στα βύχια σας διάφορα σχέδια. Επίσης, όταν θα θελήσετε να αφαιρέσετε το μανό, μία μπατονέτα θα σας επιτρέψει να χρησιμοποιήσετε ξεβαφτικό νυχιών, χωρίς αυτό να πέσει στο δέρμα σας.
7. Επαφές μπαταρίας
Μια φορά το μήνα, είναι μια καλή ιδέα να ελέγχετε τις μπαταρίες σε διάφορα αντικείμενα, όπως είναι τα τηλεχειριστήρια και τα ρολόγια τοίχου. Μια μπατονέτα βουτηγμένη σε οινόπνευμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθαρίσετε κάθε βρωμιά ή σκόνη από τις επαφές της μπαταρίας και έτσι να επεκτείνετε τη διάρκεια ζωής των μπαταριών σας.
8. Τοιχογραφίες
Οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εργασίες που βασίζονται στη λεπτομέρεια, ενώ βάφετε τους τοίχους σας. Αν προσπαθείτε να δημιουργήσετε ένα λεπτομερές περίγραμμα στο πάνω μέρος ενός από τους τοίχους σας, μια μπατονέτα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από οποιαδήποτε βούρτσα, στα μικρά σημεία. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να προσθέσετε λεπτομέρειες σε τοιχογραφίες.
9. Μεντεσέδες
Βρωμιές και σκόνες μπορούν να συσσωρευτούν και στους μεντεσέδες της πόρτας, ειδικά στους μεντεσέδες του ψυγείου σας. Χρησιμοποιήστε μια μπατονέτα για να καθαρίσετε τις βρωμιές από τους μεντεσέδες της πόρτας σας, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα να καταστρέψετε τις πόρτες ή τους μεντεσέδες.
10. Μακιγιάζ
Μια μπατονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εφαρμόσετε με ασφάλεια το eyeliner ή τη μάσκαρα σε ευαίσθητες περιοχές κοντά στο μάτι όπου οι σκληρές βούρτσες μπορεί να είναι άβολες. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να κάνετε διορθώσεις στο κραγιόν ή να αφαιρέσετε μικρά τμήματα του μακιγιάζ για να τα εφαρμόσετε εκ νέου.
Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο και μάθετε πως κατασκευάζονται οι μπατονέτες!
* Το βίντεο είναι στα αγγλικά και μπορεί να σας παρέχει μόνο αγγλικούς υπότιτλους. Αν θέλετε να ενεργοποιήσετε τους υπότιτλους, πατήστε πάνω στο κουμπί "cc" που βρίσκεται στο κάτω δεξιά σημείο του βίντεο και επιλέξτε "Αγγλικά".
