Μπατονέτα

Η μπατονέτα και η ετυμολογία της

Μπατονέτες

Η μπατονέτα είναι μια μικρή και λεπτή γλυφίδα με βαμβάκι στις δύο άκρες της, η οποία χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό των αυτιών. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη bâtonnet που σημαίνει ράβδος. Στα ελληνικά λέγεται και ωτογλυφίδα και προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ὠτογλυφίς (ὠτο- + γλυφίς).

Ποιός ανακάλυψε τη μπατονέτα;

Το 1923, μια γυναίκα με το όνομα κα Gerstenzang, τοποθέτησε βαμβάκι στις άκρες των οδοντογλυφίδων. Με αυτό καθάριζε τα αυτιά του μωρού της. Ο σύζυγός της, Leo, είδε τι έκανε, και είχε την ιδέα να εφεύρει μια μπατονέτα για τον ίδιο σκοπό.

Η ιστορία της μπατονέτας

Η πρώτη μπατονέτα του Leo Gerstenzang ήταν μια ξύλινη ράβδος με βαμβάκι τυλιγμένο γύρω από τα δύο της άκρα. Ονόμασε την εφεύρεσή του "Baby Gays" και ίδρυσε την εταιρία Leo Gerstenzang Infant Novelty Company στη Νέα Υόρκη. Ο Gerstenzang πουλούσε τις αναλώσιμες μπατονέτες σε δέσμες.

Δεν είναι γνωστό γιατί ο Gerstenzang επέλεξε αυτό το όνομα. Προφανώς, ο όρος "gay" (που στα ελληνικά σημαίνει ομοφυλόφιλος) δεν είχε τότε την ίδια έννοια με τη σημερινή. Προφανώς ο εφευρέτης δεν ήταν ευχαριστημένος με την πρώτη επιλογή του, γι’αυτό πρόσθεσε αργότερα τη λέξη "Q-Tip" μπροστά από το "Baby Gays". Το γράμμα "Q" υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τη λέξη "quality" που στα ελληνικά σημαίνει "ποιότητα". Η λέξη "tips" ("συμβουλές") αναφέρεται στο βαμβάκι που βρίσκεται στα δύο άκρα.

Μπατονέτες "Q-tips"

Τελικά, ο Gerstenzang μίκρυνε το όνομα των μπατονέτων του σε "Q-Tips" και από τότε το όνομα αυτό δεν έχει αλλάξει.

Η επιχείρηση με τις μπατονέτες του Leo Gerstenzang άκμασε. Οι καταναλωτές χρησιμοποιούσαν τα προϊόντα για να καθαρίζουν τα αυτιά των μωρών τους εξωτερικά, τα ρουθούνια τους και άλλα δύσκολα σημεία.

Το 1958, η εταιρεία του αγόρασε την εταιρεία Paper Sticks Ltd. της Αγγλίας. Τα μηχανήματα της εταιρείας μεταφέρθηκαν στην Αμερική και μετατράπηκαν, έτσι ώστε να παραχθούν Q-Tips ράβδοι από χαρτί. Με αυτό τον τρόπο, οι καταναλωτές είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε ξύλινες ή χάρτινες ράβδους.

Η εταιρεία Chesebrough-Ponds αγόρασε την εταιρεία Q-Tips το 1962. Η παραγωγή των μπατονέτων μετακινήθηκε έπειτα από τη Νέα Υόρκη στο Μιζούρι. Το 1974, η Chesebrough-Ponds μετέφερε μέρος των εγκαταστάσεων στο Πουέρτο Ρίκο. Στη συνέχεια, το 1987, η Unilever αγόρασε την εταιρεία Chesebrough-Ponds.

Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του 1980, οι ξύλινες ράβδοι απομακρύνθηκαν και οι μπατονέτες κατσκευάζονταν αποκλειστικά με ράβδους από χαρτί. Η Unilever άλλαξε επίσης τη συσκευασία, αλλά εκτός από αυτό, τα υπόλοιπα παρέμειναν λίγο πολύ τα ίδια. Οι μπατονέτες Q-Tips ήταν το πιο δημοφιλές προϊόν για μωρά στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τότε, οι μπατονέτες Q-Tips συνέχισαν να κατασκευάζονται, να είναι ένα επιτυχημένο προϊόν και να βρίσκονται στα ράφια όλων των καταστημάτων. Η εταιρεία παρήγε σχεδόν είκοσι έξι δισεκατομμύρια μπατονέτες κάθε χρόνο. Αλλά πλέον δεν χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για μωρά. Οι Αμερικανοί τις χρησιμοποιούν και για να εφαρμόσουν κόλλα σε έργα βιοτεχνίας, για να καθαρίσουν ηλεκτρονικές συσκευές, για να αφαιρέσουν το μακιγιάζ, για να καθαρίσουν τα πληκτρολόγια των υπολογιστών, για να αφαιρέσουν τη βρωμιά από το εξωτερικό των αυτιών του σκύλου ή της γάτας τους, για να μαζέψουν τη σκόνη, για να εφαρμόσουν αλοιφές, και για πολλά άλλα.

Οι χρήσεις της μπατονέτας

Οι μπατονέτες έχουν μια πληθώρα χρήσεων. Συχνά χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή των καλλυντικών. Επίσης χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό κάποιων σημείων του σώματος (π.χ., τα αυτιά), οικιακών αντικειμένων, έργων τέχνης και χειροτεχνημάτων, και ιατρικών εξετάσεων. Οι μπατονέτες που χρησιμοποιούνται σε ιατρικές εξετάσεις διαφέρουν από τις εμπορικές μπατονέτες, δεδομένου ότι συνήθως είναι μεγαλύτερες (περίπου 6 ίντσες) από τις εμπορικές μπατονέτες, οι οποίες έχουν μήκος περίπου 3 ίντσες. Οι ιατρικές μπατονέτες είναι συνήθως πακεταρισμένες σε ατομικές συσκευασίες για λόγους αποστείρωσης και έχουν βαμβάκι μόνο στο ένα άκρο, σε αντίθεση με τις εμπορικές που έχουν και στα δύο άκρα.

Κίνδυνοι από τη χρήση της μπατονέτας

Αν και οι μπατονέτες έχουν πολλές χρήσεις, εγκυμονούν κάποιους κινδύνους. Πολλοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν για τον καθαρισμό του κεριού που υπάρχει στα αυτιά, αλλά τα μέλη της ιατρικής κοινότητας δεν συμφωνούν με αυτή την πρακτική, καθώς η μπατονέτα στην πραγματικότητα μπορεί να σπρώξει το κερί πίσω στο εσωτερικό του αυτιού. Οι μπατονέτες που πωλούνται σε μεγάλες συσκευασίες έχουν επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα να χάσουν τη στειρότητά τους μετά το άνοιγμα της συσκευασίας, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα όταν η μπατονέτα χρησιμοποιείται για την απολύμανση ή την εφαρμογή των καλλυντικών.

Παρακάτω παραθέτω 2 άρθρα σχετικά με τη χρήση της μπατονέτας και τους κινδύνους της.

Επικίνδυνες οι μπατονέτες για τα αυτιά

Αντί να αφαιρούν το «κερί» το σπρώχνουν βαθύτερα

Όταν το «κερί» στα αυτιά συσσωρεύεται σε βαθμό που να προκαλεί ενοχλητικά συμπτώματα, τότε πρέπει να απευθυνόμαστε άμεσα στο γιατρό μας, και να μην αυτενεργούμε χρησιμοποιώντας τα ξεπερασμένα καθαριστικά αυτιών (μπατονέτες) προκειμένου να απαλλαγούμε από το «κερί», είναι το σαφές μήνυμα των γιατρών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στις ΗΠΑ, περίπου 12 εκατ. άτομα επισκέπτονται το γιατρό κάθε χρόνο παραπονούμενα για τη συσσώρευση «κεριού» στα αυτιά.

Το «κερί» των αυτιών –γνωστό ιατρικώς σαν κυψέλες– είναι αναγκαίο για την υγεία των αυτιών, επισημαίνεται στις οδηγίες. Το «κερί» είναι μείγμα εκκρίσεων μαζί με νεκρά κύτταρα και τρίχες και βοηθά στην προστασία του αυτιού και δρα σαν αυτοκαθαριστικό μέσο με λιπαντικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.

Μείωση της ακοής

Συνήθως, ο οργανισμός φροντίζει μηχανικά για το περίσσιο «κερί» από μόνος του. Το παλαιότερο «κερί» μεταφέρεται συνεχώς από το κανάλι του αυτιού –βοηθούμενο από τις κινήσεις της σιαγόνας, π.χ. κατά τη μάσηση– έως την είσοδο του αυτιού, και εκεί ξεραίνεται. Συχνά όμως, συσσωρεύεται στο έσω τμήμα του αυτιού, όπου προκαλεί ενσφηνώματα αλλά και απώλεια της ακοής, «κουδουνίσματα» στα αυτιά, πόνο ή αίσθηση «γεμίσματος» στο αυτί. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η επίσκεψη στο γιατρό.

«Ατυχώς πολλά άτομα νιώθουν την ανάγκη να “αφαιρέσουν” τις κυψέλες από τα αυτιά τους»,

δήλωσε ο δρ Peter Roland, επικεφαλής συγγραφέας των νέων οδηγιών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω επιπλοκές στο «κανάλι» του αυτιού. Οι ιατρικές αγωγές συμπεριλαμβάνουν μέσα διαλύσεως του «κεριού» και «πότισμα» του αυτιού, όπου ο γιατρός χρησιμοποιεί ζεστό νερό για να διαλύσει το «κερί». Σε μερικές περιπτώσεις, όπως όταν ένας ασθενής έχει στενό «κανάλι» αυτιού ή έχει υποστεί διάτρηση τυμπάνου, ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί ειδικά όργανα για να αφαιρέσει το «κερί».

ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιούμε μπατονέτες, επαναλαμβάνουν οι ειδικοί κι αυτό γιατί σπρώχνουν το «κερί» βαθύτερα, ενώ δεν υπάρχουν αξιόπιστες πρακτικές με τις οποίες προλαμβάνεται η συσσώρευση του «κεριού» στο αυτί.

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Μπατονέτες: Το "φονικό" εργαλείο!

Αρκεί να γλιστρήσει από τα δάχτυλα η μπατονέτα και μεταβάλλεται σε όπλο που μπορεί να καταστρέψει την ακοή μας. Γι΄ αυτό και οι γιατροί μας συμβουλεύουν να ΜΗΝ καθαρίζουμε τα αυτιά με μπατονέτες. Η Άνι Πένκεθ, συντάκτρια της «Ιντιπέντεντ», είναι από αυτούς που δεν άκουσαν τις συμβουλές τους, με αποτέλεσμα να πάθει διάτρηση τυμπάνου στο αριστερό αυτί της.

Ενάμιση χρόνο τώρα, η περιπέτειά της δεν έχει τέλος. Εκείνη τη μέρα, η Πένκεθ ήταν βιαστική. Ετοιμαζόταν για τις Ιπποδρομίες. Μπήκε στο μπάνιο, λούστηκε και, αφού τύλιξε τα μαλλιά της σε μια πετσέτα, πήρε μια μπατονέτα και την έβαλε στο αυτί. Το χέρι της όμως γλίστρησε και η μπατονέτα κόλλησε βαθιά στο εσωτερικό του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου άρχισε να αιμορραγεί. Ο πρώτος γιατρός που την είδε της είπε πως, προφανώς, είχε τραυματίσει το τύμπανο αλλά θα θεραπευόταν μόνο του μέσα σε λίγες εβδομάδες.

«Στους αγώνες η αιμορραγία συνεχιζόταν και το πρωί της επομένης τρόμαξα όταν είδα το αίμα στο μαξιλάρι μου. Σα να είχε προηγηθεί μάχη... Με παρέπεμψαν σε ειδική κλινική- ωτορινολαρυγγολογική κλινική- του Λονδίνου. Όταν η νοσοκόμα με ρώτησε τι είχε συμβεί και άκουσε τη λέξη μπατονέτα, σήκωσε τα μάτια της ψηλά.

«Ποτέ μη βάζετε στο αυτί σας κάτι μικρότερο από έναν αγκώνα»,

μου είπε. Την ίδια φράση θα την άκουγα πολλές φορές στη συνέχεια. Τότε συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν η μόνη που είχε βλάψει τον εαυτό της με αυτόν τον τρόπο. Τα πόστερ στην κλινική εξηγούσαν πως το αυτί αυτοκαθαρίζεται και πως οι μπατονέτες μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα, από ρήξη τυμπάνου μέχρι κώφωση».

Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται συχνά με μικρές παραλλαγές: η κόρη ενός φίλου χειρουργήθηκε γιατί η μπατονέτα είχε κολλήσει στον πόρο του αυτιού- έναν μικρό σωλήνα που οδηγεί στο τύμπανο. Ένας άλλος πονούσε επί μέρες επειδή απλώς έσπρωξε λίγο περισσότερο την μπατονέτα στο αυτί «για να το καθαρίσει καλά».

Η Πένκεθ υποβλήθηκε στην πρώτη εγχείρηση στη Βρετανία επτά μήνες μετά το ατύχημα. Η τρύπα που είχε προκαλέσει στο τύμπανο ήταν πολύ μεγάλη και οι γιατροί έκριναν ότι το τραύμα δεν θα θεραπευόταν μόνο του. Πήραν μάλιστα μόσχευμα δέρματος από το πίσω μέρος του αυτιού. Παρά τις προσπάθειές τους, όμως, δεν είχε επιτυχία. Λίγους μήνες αργότερα, η δημοσιογράφος υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείριση στη Γαλλία. Πρόσφατα, όταν την είδε ξανά ο γιατρός της, της είπε ότι το μόσχευμα δείχνει να προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα του λειτουργία, ως μέρος του τυμπάνου. Δεν μπορούσε να πει όμως με βεβαιότητα ότι η περιπέτεια έληξε. Η Πένκεθ το επιβεβαιώνει. Δεν ακούει παρά ελάχιστα από το αριστερό αυτί της και ο γιατρός την προειδοποίησε ότι ο ήχος που ακούει σε μόνιμη βάση- σαν κουδούνισμα- μπορεί να μην την εγκαταλείψει ποτέ. Επίσης, προσωρινά, απαγορεύεται να ταξιδέψει με ταχεία αμαξοστοιχία και να κολυμπήσει.

Οι κίνδυνοι από τις μπατονέτες

● Η μπατονέτα μπορεί να σπρώξει το κερί του αυτιού (κυψελίδα) στο εσωτερικό και να συσσωρευτεί εκεί με αποτέλεσμα να εξασθενεί η ακοή και να προκαλείται πόνος.

● Ξηραίνεται το δέρμα στον πόρο του αυτιού- ο μικρός σωλήνας που καταλήγει στο τύμπανο.

● Μπορεί να προκληθεί τραυματισμός, όπως διάτρηση, ρήξη, ακόμη και κώφωση.

«Οι ασθενείς μας με διάτρηση τυμπάνου φτάνουν στο 50% του συνόλου»

επισημαίνει ο Μάικλ Γουέρινγκ, επικεφαλής του τμήματος ΩΡΛ στο νοσοκομείο Saint Βartholomew του Λονδίνου. Ο τραυματισμός μπορεί να προκληθεί από μπατονέτα, από ένα χαστούκι στο αυτί ή από την πίεση του νερού. Σύμφωνα με τον Γουέρινγκ, τα περισσότερα περιστατικά -περίπου το 90%- θα αυτοθεραπευτούν, όμως στους πιο σοβαρούς τραυματισμούς απαιτείται εγχείρηση, η επιτυχία της οποίας εξαρτάται από τη διαμόρφωση του πόρου του αυτιού και τη ζημιά που έχουν υποστεί τα μικρά οστά στην περιοχή:

«Ακούω συχνά την ίδια ιστορία. Κάποιος που προσπαθεί να καθαρίσει το αυτί του με μπατονέτα στο μπάνιο, πίσω από την πόρτα, η πόρτα ανοίγει αιφνιδιαστικά και η μπατονέτα κολλά στο αυτί. Όμως, πρέπει να ξέρουμε ότι το κερί στο αυτί δεν είναι κάτι κακό. Το προστατεύει. Να θυμόσαστε πως το αυτί αυτοκαθαρίζεται και πως δεν πρέπει ποτέ να βάζετε στο αυτί σας κάτι μικρότερο από έναν αγκώνα».

Άρθρο από: ΤΑ ΝΕΑ

Πηγή: Καρδιολογικό Βήμα

Πώς πρέπει να καθαρίζουμε τα αφτιά μας

Τα αφτιά αυτοκαθαρίζονται. Ό,τι παράγεται μέσα σε αυτά, βγαίνει μόνο του προς τα έξω. Μετά το μπάνιο μπορείς να τα σκουπίζεις μέχρι το σημείο που φτάνει η πετσέτα. Αν μείνει υγρό μέσα, σωστό είναι το απορροφήσεις με μια λεπτή οδοντογλυφίδα στην άκρη της οποίας θα βάλεις λίγο βαμβάκι. Πρόκειται για μια αυτοσχέδια μπατονέτα, η οποία όμως λόγω του ότι είναι πολύ πιο λεπτή με προσεκτικό χειρισμό δε δημιουργεί προβλήματα.

Εάν υπάρχει βύσμα που κλείνει τελείως τον έξω ακουστικό πόρο, μπορείς να κάνεις μια προετοιμασία με ελαιόλαδο επί 3 ημέρες (βάζεις στην άκρη μιας οδοντογλυφίδας λίγο βαμβάκι, το βουτάς σε ελαιόλαδο, το στύβεις και υγραίνεις απαλά τον έξω ακουστικό πόρο) και μετά πλένεις το αφτί με νερό στη θερμοκρασία του σώματος, ώστε να παρασυρθούν τα βύσματα προς τα έξω.

Αν το βύσμα είναι σκληρό και δεν βγαίνει, πρέπει να αφαιρείται από τον γιατρό και μόνο.

Όσοι πάσχουν από οξεία ή χρόνια ωτίτιδα πρέπει να προσέχουν, ώστε να μην μπαίνει νερό ή σαπουνάδα στα αφτιά τους και να μη χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα για τον καθαρισμό τους. Κι αυτό γιατί μπορεί να δημιουργηθούν εξωτερικές ωτίτιδες, όπως οι κακοήθεις εξωτερικές ωτίτιδες, που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή σε άτομα προχωρημένης ηλικίας ή με εξασθενημένο ανοσοποιητικό.

Παρόλ’ αυτά, οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον καθαρισμό πολλών αντικειμένων και πολλές φορές μας “λύνουν τα χέρια”! Παρακάτω αναφέρονται 10 από τις κυριότερες οικιακές χρήσεις μιας μπατονέτας...

     1. Καθαρισμός ηλεκτρονικών

Βυθίζοντας μια μπατονέτα σε οινόπνευμα, έχετε δημιουργήσει έναν ανέξοδο τρόπο για να καθαρίσετε τις επαφές φόρτισης στις οικιακές ηλεκτρονικές συσκευές σας. Κινητά τηλέφωνα, ασύρματα τηλέφωνα και επαναφορτιζόμενες μπαταρίες, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία των οποίων οι μεταλλικές επαφές μπορούν να καθαριστούν με μια μπατονέτα για να βελτιωθεί η ροή της ηλεκτρικής ενέργειας και να επιταχυνθεί ο χρόνος φόρτισης.

     2. Βελτίωση της βαφής

Εάν έχετε μικρές τρύπες στους τοίχους σας που θα θέλατε να καλύψετε με γύψο, τότε θα χρειαστείτε επίσης έναν τρόπο για να βάψετε το γύψο για να κρύψετε τις επισκευές. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα παρά να αγοράσετε ένα πινέλο.

     3. Χειροτεχνία

Σε μια βροχερή μέρα, όταν τα παιδιά ψάχνουν με κάτι να ασχοληθούν, μπορείτε να πάρετε ένα πακέτο μπατονέτες, κόλλα και λίγη μπογιά και να αφήσετε τα παιδιά να δημιουργήσουν τα δικά τους κτίρια από μπατονέτες. Είναι λιγότερο δαπανηρό και ευκολότερο από ότι να προσπαθείτε να βάλετε όλη την οικογένεια μέσα στο αυτοκίνητο για να πάτε στον κινηματογράφο.

     4. Πρώτες Βοήθειες

Οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εφαρμόσετε μια αντιβιοτική αλοιφή ή άλλες φαρμακευτικές αλοιφές σε πληγές. Οι μπάλες βαμβακιού μπορεί να είναι πολύ μεγάλες για τα μικρά τραύματα που χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή η οποία πρέπει να εφαρμόζεται απευθείας στην πληγείσα περιοχή ή για τις πληγές που βρίσκονται σε σημεία που μπορεί να είναι δύσκολη η πρόσβαση, όπως πίσω από το αυτί.

     5. Μαχαιροπήρουνα

Τα ασημένια μαχαιροπήρουνα απαιτούν τακτικό καθαρισμό, διαφορετικά θα ξεθωριάσουν. Χρησιμοποιώντας μια μπατονέτα στα ασημένια μαχαιροπήρουνά σας θα σας επιτρέψει να καθαρίσετε ανάμεσα στα δόντια του πιρουνιού και ανάμεσα στα περίπλοκα σχέδια, εκεί όπου τα ξεσκονόπανα δεν μπορούν να φτάσουν.

     6. Μανό

Οι μπατονέτες έχουν μερικές χρήσεις, όταν πρόκειται για τα νύχια σας. Πρώτον, μια μπατονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εφαρμογή του μανό στα νύχια σας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να βάλετε επάνω στα βύχια σας διάφορα σχέδια. Επίσης, όταν θα θελήσετε να αφαιρέσετε το μανό, μία μπατονέτα θα σας επιτρέψει να χρησιμοποιήσετε ξεβαφτικό νυχιών, χωρίς αυτό να πέσει στο δέρμα σας.

     7. Επαφές μπαταρίας

Μια φορά το μήνα, είναι μια καλή ιδέα να ελέγχετε τις μπαταρίες σε διάφορα αντικείμενα, όπως είναι τα τηλεχειριστήρια και τα ρολόγια τοίχου. Μια μπατονέτα βουτηγμένη σε οινόπνευμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθαρίσετε κάθε βρωμιά ή σκόνη από τις επαφές της μπαταρίας και έτσι να επεκτείνετε τη διάρκεια ζωής των μπαταριών σας.

     8. Τοιχογραφίες

Οι μπατονέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εργασίες που βασίζονται στη λεπτομέρεια, ενώ βάφετε τους τοίχους σας. Αν προσπαθείτε να δημιουργήσετε ένα λεπτομερές περίγραμμα στο πάνω μέρος ενός από τους τοίχους σας, μια μπατονέτα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από οποιαδήποτε βούρτσα, στα μικρά σημεία. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να προσθέσετε λεπτομέρειες σε τοιχογραφίες.

     9. Μεντεσέδες

Βρωμιές και σκόνες μπορούν να συσσωρευτούν και στους μεντεσέδες της πόρτας, ειδικά στους μεντεσέδες του ψυγείου σας. Χρησιμοποιήστε μια μπατονέτα για να καθαρίσετε τις βρωμιές από τους μεντεσέδες της πόρτας σας, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα να καταστρέψετε τις πόρτες ή τους μεντεσέδες.

   10. Μακιγιάζ

Μια μπατονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εφαρμόσετε με ασφάλεια το eyeliner ή τη μάσκαρα σε ευαίσθητες περιοχές κοντά στο μάτι όπου οι σκληρές βούρτσες μπορεί να είναι άβολες. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια μπατονέτα για να κάνετε διορθώσεις στο κραγιόν ή να αφαιρέσετε μικρά τμήματα του μακιγιάζ για να τα εφαρμόσετε εκ νέου.

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο και μάθετε πως κατασκευάζονται οι μπατονέτες!

* Το βίντεο είναι στα αγγλικά και μπορεί να σας παρέχει μόνο αγγλικούς υπότιτλους.
  Αν θέλετε να ενεργοποιήσετε τους υπότιτλους, πατήστε πάνω στο κουμπί "cc" που βρίσκεται στο κάτω δεξιά σημείο του βίντεο και επιλέξτε "Αγγλικά".

Πηγές εικόνων και κειμένων
Βικιλεξικό  |  Βικιλεξικό  |  wiseGEEK  |  EXPERT HOME TIPS  |  families.com  |  атные палочки.jpg - Φωτογραφία από Βικιλεξικό  |  Q Tips plain BG.jpg - Photo from Wikipedia

Ολυμπιακή Σημαία

Η προέλευση της Ολυμπιακής σημαίας και η ιστορία της

Σύμφωνα με πολλές γνώμες, η ιδέα της Ολυμπιακής σημαίας υιοθετήθηκε από τον Pierre de Coubertin, (ιδρυτής των μοντέρνων Ολυμπιακών Αγώνων), το 1913 όπου κι οραματίστηκε ένα τεχνούργημα από την αρχαία Ελλάδα.

Εμπνεύστηκε τη σημαία χρησιμοποιώντας ένα αρχαίο ελληνικό σύμβολο που ήταν χαραγμένο σε ένα βωμό στο μαντείο των Δελφών. Φαίνεται ότι οι πέντε τεμνόμενοι κύκλοι συναρτήθηκαν στη σκέψη του Coubertin με το υπό αναζήτηση σύμβολο της Ολυμπιακής σημαίας, με αφορμή τους Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912. Τότε για πρώτη φορά έλαβαν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες αθλητές και από τις πέντε ηπείρους.

Έτσι, οι πέντε τεμνόμενοι κύκλοι αποτέλεσαν το θέμα της Ολυμπιακής σημαίας, η οποία κατασκευάστηκε το 1913 από τον οίκο "Bon Marche" και παρουσιάστηκε την επόμενη χρονιά, στη διάρκεια του συνεδρίου της ΔΟΕ. Το συνέδριο αυτό συνέπιπτε με την εικοσάχρονη επέτειο από το συνέδριο του 1894, στο οποίο είχε αποφασιστεί η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η ματαίωση των Αγώνων του 1916 δεν επέτρεψε την επίσημη παρουσίαση της σημαίας παρά το 1920, στην Αμβέρσα. Μάλιστα, στη σημαία εκείνη ήταν γραμμένο και το ρητό των Oλυμπιακών Αγώνων: "Citius, Altius, Fortius" (“Ταχύτερα, Υψηλότερα, Ισχυρότερα”). Έκτοτε, η είσοδος της σημαίας, η έπαρση και η υποστολή της, καθώς και η παράδοσή της στους εκπροσώπους της διοργανώτριας πόλης των αμέσως επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων, αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της τελετουργίας των Αγώνων.

Το σύμβολο της Ολυμπιακής σημαίας και η σημασία του

Οι πέντε κύκλοι της σημαίας, χρώματος μπλε, κίτρινου, μαύρου, πράσινου και κόκκινου, συμβολίζουν και μια ήπειρο.

• Μπλε: Ευρώπη
• Κίτρινο: Ασία
• Μαύρο: Αφρική
• Πράσινο: Ωκεανία
• Κόκκινο: Αμερική

Βρίσκονται μεταξύ τους ενωμένοι και αυτό συμβολίζει την φιλία και την ειρήνη μεταξύ των λαών της γης.

Το λευκό πλαίσιο αναπαριστά το γεγονός πως οι αθλητές θα αγωνιστούν με τίμια μέσα, και ο σκοπός τους είναι αγνός: Ο αγώνας αυτός καθ'αυτός.

Η σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων έχει και ένα άλλο παγκόσμιο ενωτικό χαρακτήρα. Οι σημαίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του κόσμου αποτελούνται απο τον συνδυασμό 2 ή περισσότερων χρωμάτων από τα έξι της ολυμπιακής σημαίας π.χ. Ελλάδα: λευκό-μπλε, Ισπανία: κίτρινο-κόκκινο, Η.Π.Α.: λευκο-κόκκινο-μπλε κτλ.

Η “δανεική” Ολυμπιακή σημαία

Η Ολυμπιακή σημαία είναι σύμβολο της ειρήνης, της καλής θέλησης και της παγκόσμιας αλληλεγγύης και ανοχής. Πιστή στις έννοιες αυτές, έχει δανείσει τα χρώματά της σε πολλούς αθλητές που δεν ήταν σε θέση να αγωνιστούν με τη δική τους σημαία.

Στη Βαρκελώνη το 1992, οι αθλητές από ένα τμήμα της Γιουγκοσλαβίας που δεν εκπροσωπούνταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν ως ανεξάρτητοι αθλητές υπό την Ολυμπιακή σημαία. Δεν πήραν μέρος στην παρέλαση των σημαιών, αλλά η Ολυμπιακή σημαία υψώθηκε για λογαριασμό τους κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής που έγινε για αυτούς. Το 2000 στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Σίδνεϊ, τέσσερις αθλητές από το Ανατολικό Τιμόρ είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν υπό την Ολυμπιακή σημαία, επειδή το Ανατολικό Τιμόρ δεν έχει διεθνές καθεστώς ως ανεξάρτητη χώρα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν στο Λονδίνο φέτος, οι αθλητές από τις Ολλανδικές Αντίλλες θα αγωνιστούν υπό την Ολυμπιακή σημαία.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 θα διεξαχθούν στο Λονδίνο, πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, από τις 27 Ιουλίου ως τις 12 Αυγούστου 2012. Αυτή θα είναι η 30η διοργάνωση Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Το Λονδίνο έχει ήδη φιλοξενήσει τις διοργανώσεις του 1908 και 1948. Γίνεται έτσι η πρώτη πόλη που διοργανώνει 3 Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί στους Αγώνες από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ). Συνολικά, θα λάβουν μέρος 105 αθλητές (66 άνδρες και 39 γυναίκες) σε 20 αθλήματα. Σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής θα είναι ο δις ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο (σε Αθήνα και Πεκίνο), Αλέξανδρος Νικολαΐδης.

Η Παρέλαση των Εθνών

Σημαιοφόροι στην τελετή έναρξης του Πεκίνο το 2008

Κατά τη διάρκεια της Παρέλασης των Εθνών, η οποία είναι μέρος της τελετής έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, αθλητές από κάθε χώρα που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα βαδίσουν στο στάδιο, ακολουθούμενοι από τη σημαία τους.

Παρακάτω είναι μια λίστα που αναγράφει μερικούς από τους σημαιοφόρους της κάθε χώρας που θα πάρουν μέρος στην Παρέλαση των Εθνών. Η λίστα είναι ταξινομημένη με αλφαβητική σειρά με βάση τις χώρες.

• Αίγυπτος: Hesham Mesbah (τζούντο)
• Αλβανία: Romela Begaj (άρση βαρών)
• Αλγερία: Abdelhafid Benchabla (πυγμαχία)
• Ανγκόλα: Antonia Moreira (τζούντο)
• Αργεντινή: Luciana Aymar (χόκεϊ σε χόρτο)
• Αυστρία: Markus Rogan (κολύμβηση)
• Βανουάτου: Anolyn Lulu (πινγκ πονγκ-επιτραπέζια αντισφαίριση)
• Βέλγιο: Tia Hellebaut (στίβος-έπταθλο)
• Βενεζουέλα: Fabiola Ramos (πινγκ πονγκ-επιτραπέζια αντισφαίριση)
• Βιετνάμ: Nguyễn Tiến Nhật (ξιφασκία)
• Βολιβία: Claudia Balderrama (βάδην)
• Βουλγαρία: Tsvetana Pironkova (τένις)
• Βραζιλία: Rodrigo Pessoa (ιππέας)
• Γαλλία: Laura Flessel-Colovic (ξιφασκία)
• Γκαμπόν: Ruddy Zang Milama (σπρίντερ)
• Γουατεμάλα: Juan Ignacio Maegli (ιστιοπλοΐα)
• Δανία: Kim Wraae Knudsen (κωπηλασία με κανό)
• Δομινικανή Δημοκρατία: Gabriel Mercedes (τάε κβον ντο)
• Εκουαδόρ: César de Cesare (κωπηλασία με κανό)
• Ελβετία: Roger Federer (τένις)
• Ελλάδα: Αλέξανδρος Νικολαϊδης (τάε κβον ντο) 
• Ελ Σαλβαδόρ: Evelyn García (ποδηλασία) 
• Εσθονία: Aleksander Tammert (δισκοβολία)
• Ζιμπάμπουε: Kirsty Coventry (κολύμβηση)
• Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Saeed Bin Maktoum (σκοποβολή)
• Ιαπωνία: Saori Yoshida (πάλη)
• Ινδία: Sushil Kumar (πάλη)
• Ιράν: Ali Mazaheri (πυγμαχία)
• Ισπανία: Rafael Nadal (τένις)
• Ισραήλ: Shahar Zubari (ιστιοπλοΐα)
• Ιταλία: Valentina Vezzali (ξιφασκία)
• Καζακστάν: Nurmakhan Tinaliyev (πάλη)
• Καμερούν: Annabelle Ali (πάλη)
• Καναδάς: Simon Whitfield (τρίαθλο)
• Κατάρ: Bahiya Al-Hamad (σκοποβολή)
• Κένυα: David Rudisha (δρομέας μεγάλων αποστάσεων)
• Κολομβία: Mariana Pajón (ποδηλασία)
• Κορέα: Yoon Kyung-Shin (χάντμπολ)
• Κόστα Ρίκα: Gabriela Traña (μαραθωνοδρόμος)
• Κούβα: Mijaín López (πάλη)
• Κροατία: Venio Losert (χάντμπολ)
• Κύπρος: Μάρκος Παγδατής (τένις)
• Λευκορωσία: Max Mirnyi (τένις)
• Λιβύη: Mohamed Khouaja (σπρίντερ)
• Λιθουανία: Virgilijus Alekna (δισκοβολία)
• Λιχτενστάιν: Stephanie Vogt (τένις)
• Μαλαισία: Pandelela Rinong (καταδύσεις)
• Μαρόκο: Wiam Dislam (τάε κβον ντο)
• Μαυρίκιος: Natacha Rigobert (βόλεϊ - πετοσφαίριση)
• Μεξικό: María Espinoza (τάε κβον ντο)
• Μογγολία: Ser-Od Bat-Ochir (δρομέας μεγάλων αποστάσεων)
• Μοζαμβίκη: Kurt Couto (400 μέτρα μετ’ εμποδίων)
• Μονακό: Angelique Trinquier (κολύμβηση)
• Μπαχρέιν: Azza Al Qasmi (σκοποβολή)
• Μπαγκλαντές: Mahfizur Rahman Sagor (κολύμβηση)
• Νησιά Κουκ: Helema Williams (ιστιοπλοΐα)
• Ολλανδία: Dorian van Rijsselberghe (ιστιοπλοΐα)
• Ονδούρα: Ronald Bennett (ποδόσφαιρο)
• Ουγγαρία: Peter Biros (υδατοσφαίριση)
• Ουζμπεκιστάν: Elshod Rasulov (πυγμαχία)
• Ουκρανία: Roman Gontyuk (τζούντο)
• Ουρουγουάη: Rodolfo Collazo (κωπηλασία)
• Παναμάς: Irving Saladino (άλμα εις μήκος)
• Παραγουάη: Benjamin Hockin (κολύμβηση)
• Πολωνία: Agnieszka Radwańska (τένις)
• Πορτογαλία: Telma Monteiro (τζούντο)
• Πουέρτο Ρίκο: Javier Culson (400 μέτρα μετ’ εμποδίων)
• Ρουάντα: Adrien Niyonshuti (ποδηλασία)
• Ρουμανία: Horia Tecău (τένις)
• Ρωσία: Maria Sharapova (τένις)
• Σενεγάλη: Ndiss Kaba Badji (άλμα εις μήκος, άλμα εις τριπλούν)
• Σερβία: Novak Djokovic (τένις)
• Σιγκαπούρη: Feng Tianwei (πινγκ πονγκ-επιτραπέζια αντισφαίριση)
• Σλοβακία: Jozef Gönci (σκοποβολή)
• Σλοβενία: Peter Kauzer (κωπηλασία με κανό)
• Τσεχία: Petr Koukal (μπάντμιντον)
• Τυνησία: Heykel Megannem (χάντμπολ)
• Φιλιππίνες: Hidilyn Diaz (άρση βαρών)
• Φίτζι: Josateki Naulu (τζούντο)
• Χιλή: Denisse van Lamoen (τοξοβολία)

Ήξερες ότι...

• Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, που ξεκίνησαν στις 27 Ιουλίου 2012, ήταν η πρώτη φορά που σημαιοφόρος της Ρωσίας ήταν γυναίκα (Maria Sharapova-τενίστρια).

• Ο Petr Koukal (σημαιοφόρος της Τσεχίας στου Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στο Λονδίνο το 2012), που θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες του μπάντμιντον, νίκησε τον καρκίνο των όρχεων 1,5 χρόνο μετά από την ημέρα που του έγινε η διάγνωση, τον Σεπτέμβριο του 2012, και επέστρεψε υγιής στους αγωνιστικούς χώρους. 

Παρακολουθήστε το βίντεο από την τελετή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα το 2004.

     

Για περισσότερες Ολυμπιακές σημαίες, πατήστε εδώ.





Πηγές εικόνων και κειμένων
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ  |  ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ  |  HubPages  |  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ  |  ΤΟ ΒΗΜΑ  |  OnSports  |  Wikipedia  |  veeru likes

Αντισφαίριση

Τι είναι η αντισφαίριση;

Η αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τέννις, είναι ένα σύγχρονο, ελκυστικό και δυναμικό αθλητικό παιχνίδι άθλημα με ιδιαίτερα υψηλή δημοτικότητα παγκοσμίως. Επίσης συγκαταλέγεται στα ολυμπιακά αθλήματα και παίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, από όλες τις ηλικίες, και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η αντισφαίριση στην Αρχαία Ελλάδα

Η αντισφαίριση, όπως και άλλα παιχνίδια με μπάλα, έχει ρίζες στην αρχαία Ελλάδα. Κατάγεται από το παιχνίδι «σφαιριστική» (5ος αιώνας π.Χ.), το οποίο παιζόταν με μία μεγάλη ελαφριά μπάλα και τα χτυπήματα γίνονταν με τις γροθιές ή τους ώμους. Με την πάροδο των χρόνων οι παίκτες άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα τετράγωνο κομμάτι ξύλου. Το στερέωναν με θηλιά στον πήχη του χεριού και προσπαθούσαν με αυτό να χτυπήσουν τη μπάλα στον αέρα. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η αντισφαίριση αποτελούσε παιχνίδι αναψυχής των ευγενών.

Οι πρώτες ρακέτες και τα πρώτα γήπεδα τέννις

Γήπεδο αντισφαίρισης

Το 13ο αιώνα ένα παιχνίδι πρωτοξεκίνησε να παίζεται από Γάλλους ευγενείς και ονομαζόταν «Le Jeu du Paume» ή αλλιώς «το παιχνίδι της παλάμης». Ξεκίνησε να παίζεται στις μεγάλες σάλες των παλατιών της Γαλλίας, αρχικά με μια μπάλα που την χτυπούσαν με την παλάμη, ενώ σύντομα γι’ αυτό τον σκοπό χρησιμοποιήθηκαν οι πρώτες ρακέτες. Το παιχνίδι άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη τη Γαλλία το 17ο αιώνα, χρονολογία που γίνεται γνωστό και στην Αγγλία, στην οποία κατασκευάζονται και τα πρώτα ανοιχτά γήπεδα. Πρωταθλητής ήταν ο βασιλιάς Ερρίκος ο 8ος. Ο αγωνιστικός χώρος ονομαζόταν «tennis court» (γήπεδο τέννις) ή «real tennis» (πραγματικό τέννις).

Το πρώτο βιβλίο και οι πρώτοι κανόνες του τέννις

Το πρώτο βιβλίο για την αντισφαίριση είχε τίτλο «Trattalo dello Palla» και γράφτηκε το 1555. Η αντισφαίριση άρχισε να παίρνει τη σύγχρονη μορφή της στο τέλος του 16ου αιώνα, οπότε κατασκευάστηκαν ρακέτες με χορδές και θεσπίστηκαν οι πρώτοι κανόνες. Το 1858 κατασκευάστηκε το πρώτο γήπεδο από γρασίδι στα προάστια του Μπέρμινγχαμ.

Ο πρώτος σύλλογος αντισφαίρισης

Ο πρώτος σύλλογος αντισφαίρισης ιδρύθηκε το 1872. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η αντισφαίριση έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αγγλική αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα να διαδοθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το πρώτο ανδρικό και γυναικείο τουρνουά τέννις

Το πρώτο πρωτάθλημα ανδρών διεξήχθη στις εγκαταστάσεις του συλλόγου «All-England Club» το 1877. Τότε ήταν που το τέννις άρχισε να παίζεται με τους περισσότερους από τους κανονισμούς που ισχύουν μέχρι σήμερα, ενώ την ίδια χρονολογία διοργανώθηκε το φημισμένο τουρνουά Wimbledon, το οποίο ήταν και το 1ο τουρνουά τέννις παγκοσμίως. Σύντομα, το τέννις άρχισε να εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, όπως η ΗΠΑ και η Αυστραλία, ενώ μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο άρχισε να παίζεται σε πολλές από τις Βορειοευρωπαϊκές χώρες.

Το 1881 δημιουργήθηκε στις Η.Π.Α. ο σύλλογος United States National Lawn Tennis Association με σκοπό να τυποποιήσει τους κανόνες και να διοργανώσει τουρνουά αντισφαίρισης. Το πρώτο γυναικείο τουρνουά αντισφαίρισης διοργανώθηκε το 1887 στις Η.Π.Α.

Το τέννις στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η αντισφαίριση εμφανίστηκε με τη σύγχρονή της μορφή το 1895 με την ίδρυση του πρώτου Ομίλου Αντισφαίρισης στην Κέρκυρα. Στη συνέχεια ιδρύθηκαν όμιλοι και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως ο Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών, στις εγκαταστάσεις του οποίου διεξήχθη η Αντισφαίριση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896. Το 1938 συστάθηκε η Ελληνική Φίλαθλη Ομοσπονδία Αντισφαίρισης (ΕΦΟΑ) και στη δύναμή της ανήκουν 214 σωματεία.

Το πρώτο επαγγελματικό τουρνουά τένις

Το Davis Cup, το παγκόσμιο πρωτάθλημα αντισφαίρισης αντρών (μεταξύ χωρών), ξεκινά το 1900. Για τις γυναίκες υπάρχει αντίστοιχο πρωτάθλημα, το λεγόμενο Fed Cup.

Davis Cup 2006 (Αργεντινή-Αυστραλία)

Το 1926 ο C.C. Pyle δημιούργησε το πρώτο επαγγελματικό τουρνουά αντισφαίρισης, με Αμερικανούς και Γάλλους τενίστες που έπαιζαν παιχνίδια επίδειξης μπροστά σε κοινό. Εκείνη την περίοδο αν κάποιος τενίστας γίνονταν επαγγελματίας δεν μπορούσε να συμμετέχει στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.

Το 1968 κατόπιν εμπορικών πιέσεων ο περιορισμός αυτός καταργήθηκε και δημιουργήθηκε η ανοιχτή εποχή (open era) στο τέννις, όπου μπορούσε οποιοσδήποτε αθλητής να αγωνιστεί σε όποιο τουρνουά ήθελε. Μετά το 1968 οι καλύτεροι αθλητές της αντισφαίρισης μπορούσαν να ζήσουν από τον αθλητισμό. Στην ανοιχτή εποχή με την καθιέρωση παγκόσμιου πρωταθλήματος αντισφαίρισης, η αντισφαίριση διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έχασε την εικόνα που είχε ως άθλημα της υψηλής κοινωνίας.

Το τέννις σήμερα

Σήμερα, υπάρχουν εκατοντάδες τουρνουά ετησίως, όμως τα 4 πιο φημισμένα είναι το Australian Open (Μελβούρνη), το Rollan Garros (Παρίσι), το Wimbledon (Λονδίνο) και το US Open (Νέα Υόρκη). Μερικοί από τους πρωταθλητές που έχουν αφήσει εποχή στο παγκόσμιο τέννις με τις επιδόσεις τους είναι στους άνδρες οι Rod Laver, Arthur Ashe, Stan Smith, Bjorn Borg, John McEnroe, Ivan Lendl, Boris Becker, Pete Sampras, Andre Agassi, Roger Federer και Rafael Nadal, ενώ στις γυναίκες κυριαρχούν τα ονόματα των Martina Navratilova, Chris Evert, Steffi Graf, Martina Higuis, Venus και Serena Williams, Justine Henin.

Όσον αφορά στους Έλληνες αθλητές/τριες 2 μόνο κατάφεραν να μπουν στο club των 50 καλύτερων αθλητών/τριών στον κόσμο, η Αγγελική Κανελλοπούλου (δεκαετία ‘80) και η Λένα Δανιηλίδου (2004), ενώ στους άνδρες αξίζει ν’ αναφερθεί ο Καλογερόπουλος, που είναι ο μόνος Έλληνας αθλητής που έχει κερδίσει στην κατηγορία junior στο Wimbledon. Από τους Κύπριους αθλητές ο Μάρκος Παγδατής ήταν πρωταθλητής κόσμου στους νέους κάτω των 18 ετών, ενώ έφτασε στον τελικό του Αυστραλιανού Open τον Ιανουάριο 2006.

Τα οφέλη του τέννις

Το τέννις είναι ένα παιχνίδι, με το οποίο μπορεί κάποιος ν’ ασχοληθεί από τα 5 μέχρι τα 70 ή ακόμη και τα 80 του χρόνια, χωρίς να εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους τραυματισμού. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο γεγονός ότι δεν υπάρχει σωματική επαφή μεταξύ των αντιπάλων. Το τέννις είναι ένα παιχνίδι, μέσω του οποίου μπορούμε να αυξήσουμε την ταχύτητα, την αντοχή και τη δύναμη, τα 3 δηλαδή βασικά στοιχεία της φυσικής κατάστασης. Η ενασχόληση με το τέννις 2-3 φορές την εβδομάδα συμβάλλει στην διατήρηση της ευεξίας, στη δημιουργία ευχάριστης διάθεσης, ενώ παράλληλα θωρακίζει την υγεία μας.

Γενικοί κανόνες του τέννις

Η αντισφαίριση είναι άθλημα στο οποίο αγωνίζονται δύο ή τέσσερις παίκτες. Αν οι αντίπαλοι είναι δύο, το παιχνίδι λέγεται απλό, ενώ αν είναι τέσσερις (ένα ζευγάρι σε κάθε πλευρά), λέγεται διπλό (double) και σε αυτή την περίπτωση προστίθενται στο παιχνίδι και οι εξωτερικές γραμμές του γηπέδου. Ο αγώνας διεξάγεται σε ειδικό γήπεδο, το οποίο χωρίζεται στη μέση με δίχτυ ύψους 91 εκ.

Τα γήπεδα χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες ανάλογα με την επιφάνεια τους: τα σκληρά γήπεδα (η πλειοψηφία των γηπέδων στον κόσμο), τα χωμάτινα γήπεδα (στην Ευρώπη τα περισσότερα γήπεδα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία) και τα γήπεδα με χόρτο (τέτοια γήπεδα υπάρχουν κυρίως στην Αγγλία. Η δυσκολία στην συντήρηση τους έχει οδηγήσει σε πολλά γήπεδα να καταργούν το χόρτο και να βάζουν άλλη επιφάνεια, συνήθως σκληρή).

Ρακέτα και μπαλάκια τένις

Οι μπάλες του τένις είναι ελαστικές, λαστιχένιες, ντυμένες με χνουδωτό ύφασμα, με διάμετρο 65 χιλιοστά και βάρος 55-60 γραμμάρια. Το μέγεθος της ρακέτας δεν είναι καθορισμένο. Έχει μήκος 65-70 εκατοστά.

Κάθε αγώνας χωρίζεται σε σετ. Οι γυναίκες χρειάζονται δύο νικηφόρα σετ, ενώ οι άντρες συνήθως τρία νικηφόρα σετ για να κερδίσουν έναν αγώνα. Κάθε σετ κερδίζεται με έξι τουλάχιστον νικηφόρα games (παιχνίδια). Χρειάζεται να υπάρχει διαφορά δυο γκέιμ για να κερδηθεί ένα σετ, εκτός των περιπτώσεων που το σετ έχει έρθει ισόπαλο 6-6. Η νίκη του σετ τότε καθορίζεται με παράταση (tie-break). Στην παράταση μετρούνται οι κερδισμένοι βαθμοί και όποιος φτάσει τους 7 βαθμούς και έχει διαφορά 2 βαθμών από τον αντίπαλο κερδίζει το γκέιμ και συνεπώς το σετ. Υπάρχει η τάση τα σετ να καθορίζονται σε παράταση (tie-break) εκτός από από το τελευταίο σετ το οποίο συνεχίζεται να παίζεται μέχρι να επιτευχθεί η διαφορά των δύο γκέιμ. Στα διπλά παιχνίδια συνήθως αντί για τρίτο σετ πηγαίνουν κατ’ ευθείαν σε διαδικασία παράτασης (tie-break) στο οποίο κερδίζει όποιος φτάσει πρώτος τους 10 βαθμούς με διαφορά 2 βαθμών.

Ο τενίστας έχει οκτώ βασικά χτυπήματα στην διάθεση του κατά την διάρκεια του αγώνα: το σερβίς, forehand, backhand, βόλεϊ, half-volley, overhead smash, drop shot, και το lob.

Κατά την διάρκεια των χτυπημάτων ο παίχτης έχει στην επιλογή του διάφορους τρόπους πιασίματος της ρακέτας. Αυτές ονομάζονται continental, semi-western, western, extreme western ή eastern.

Με εξαίρεση την υιοθέτηση της παράτασης (tie-break) στη δεκαετία του '70, οι κανόνες του τένις έχουν παραμείνει εντυπωσιακά αμετάβλητοι από το 1890.

Ήξερες ότι...

- Οι κίτρινες μπάλες του τένις χρησιμοποιήθηκαν στο Wimbledon για πρώτη φορά to 1986.
- Το πιο γρήγορο σερβίς στο γυναικείο τένις έγινε από την Venus Williams, η οποία κατέγραψε σερβίς της τάξεως των 205 χλ./ώρα.
- Ο Henry "Bunny" Austin ήταν ο πρώτος παίκτης που φόρεσε σορτς στο Wimbledon το 1932.
- Οι πρώτες γυναίκες που έπαιξαν στο τουρνουά του Wimbledon φορούσαν μακριά φορέματα.
- Το Wimbledon είναι το μόνο μεγάλο τουρνουά τένις που παίζεται ακόμα σε γήπεδο με γρασίδι.
- Σαν σήμερα το 1928 (12/07/1928), πραγματοποιήθηκε η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση αγώνα τένις.

Οι τενίστες που "βρυχώνται" όταν χτυπάνε το μπαλάκι, συνήθως νικάνε

Οι παίκτες του τένις που συνοδεύουν το χτύπημα της μπάλας με ένα δυνατό "βρυχηθμό", ο οποίος μερικές φορές φτάνει τα 100 ντεσιμπέλ, είναι πιο ανταγωνιστικοί και έχουν περισσότερες πιθανότητες να νικήσουν τον αντίπαλό τους, σύμφωνα με μια νέα καναδο-αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Φαίνεται πως η κραυγή κάνει πιο αργές τις κινήσεις του αντιπάλου, όσο χρειάζεται για να υπολογίσει λάθος πού πάει η μπάλα και να μην την προλάβει, επειδή βρίσκεται εκτός θέσεως.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, μια δυνατή κραυγή κάνει τον τενίστα που βλέπει την μπάλα να έρχεται με ταχύτητα 80 χλμ την ώρα, να πιστεύει ότι βρίσκεται περίπου 60 εκατοστά πιο κοντά στον αντίπαλό του -άρα πιο μακριά από τον ίδιο- από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Η έρευνα, υπό τον καθηγητή ψυχολογίας Σκοτ Σίνετ του πανεπιστημίου της Χαβάης και τον Άλαν Κινγκστόουν του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, βασίστηκε σε εργαστηριακά πειράματα με ερασιτέχνες εθελοντές τενίστες, καθώς και στην ανάλυση βιντεοσκοπημένων παιγνιδιών διάσημων επαγγελματιών, όπως ο Ραφαέλ Ναντάλ και η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα, που φημίζονται για τους "βρυχηθμούς" τους (άλλοι πάντως, όπως ο Ρότζερ Φέντερερ, έχουν φτάσει στην κορυφή χωρίς να είναι το ίδιο...θορυβώδεις).

Υπάρχουν αρκετές πιθανές εξηγήσεις για τη σημασία της κραυγής σε ένα παιγνίδι. Μερικοί έμπειροι παίκτες, για παράδειγμα, προσπαθούν να υπολογίσουν την ταχύτητα και την τροχιά της μπάλας ακούγοντας τον ήχο που κάνει όταν αυτή χτυπάει στη ρακέτα του αντιπάλου, όταν όμως ο τελευταίος φωνάζει, "κουκουλώνει" τον ήχο της μπαλιάς του. Από την άλλη, αυτή καθεαυτή η κραυγή λειτουργεί ως μέσο απόσπασης της προσοχής ή και εκφοβισμού του αντιπάλου. Η Ναβρατίλοβα -εννέα φορές νικήτρια του τουρνουά του Γουίμπλετον- έχει παραδεχτεί ότι οι φωνές αποτελούν "απλή και ξεκάθαρη απάτη".

Ορισμένοι παράγοντες και αναλυτές του επαγγελματικού τένις αναρωτιούνται αν είναι δίκαιο να επιτρέπεται ο ένας παίκτης να φωνάζει, ενώ ο άλλος όχι και κατά πόσο ο πρώτος αποκτά άδικο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (φυσικά κανείς δεν εμποδίζει και τον αντίπαλό του να φωνάζει!).

Πηγή άρθρου:
ΣΚΑΪ.gr

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από το 2ο γύρο του αγώνα της Ελένης Δανιηλίδου με την Magdalena Maleeva (από τη Βουλγαρία) από τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στην Αθήνα το 2004.

Για περισσότερα προϊόντα σχετικά με το τέννις, πατήστε εδώ.



Πηγές εικόνων και κειμένων
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ  |  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ  |  Avantage Sports Club - Facebook page  |  Όμιλος Αντισφαίρισης Πειραιά  |  Ζ.Α.Ο.Α. - Ζακυνθινός Αθλητικός Όμιλος Αντισφαίρισης  |  tennisnews.gr  |  CHAMPION TENNIS CLUB  |  Free tennis playground Stock Photo - FREEIMAGES - Photo by ramzi hashisho  |  Free Davis cup Argentina vs. Australia 2006 2 Stock Photo - FREEIMAGES - Photo by Rita Tenaglia  |  Free Play tennis Stock Photo - FREEIMAGES - Photo by Linda Pannekoek  |  10 Facts About  |  Σαν Σήμερα

Φερμουάρ

Πού χρησιμοποιείται το φερμουάρ;

Πλαστικό και νάιλον φερμουάρ

Το φερμουάρ προέρχεται από τη γαλλική λέξη fermoir (ρήμα fermer=κλείνω). Είναι ένος μηχανισμός που χρησιμοποιείται συνήθως για την προσωρινή ένωση δύο άκρων ενός υφάσματος. Χρησιμοποιείται σε είδη ένδυσης (π.χ. μπουφάν και τζιν), αποσκευές, τσάντες, αθλητικά είδη, εξοπλισμό κατασκηνώσεων (π.χ. σκηνές και υπνόσακους), και σε πολλά άλλα αντικείμενα. Τελειοποιήθηκε από τον Gideon Sundbäck το 1917.

Το αγγλικό όνομα του φερμουάρ (zipper)

Το όνομα «zipper» (στα αγγλικά το φερμουάρ) χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από την εταιρεία B. F. Goodrich Company όταν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την εφεύρεση του Sundbäck στις λαστιχένιες μπότες που κατασκεύαζε. Το όνομα πιθανότατα βγήκε από τον ήχο που κάνει το φερμουάρ όταν ανοιγοκλείνει (zzzzz). H εταιρία παρήγγειλε 150.000 φερμουάρ και έβγαλε στην αγορά τις «Zipper Boots» οι οποίες, αντίθετα με τις υπόλοιπες που κυκλοφορούσαν τότε, δεν κούμπωναν με γαντζάκια.

Οι πρόγονοι του φερμουάρ

Whitcomb L. Judson

Το 1851 ο Αμερικανος Elias Howe πήρε στις ΗΠΑ δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια εφεύρεσή του, τον πρόγονο του φερμουάρ, μια σειρά από πόρπες που κούμπωναν με πίεση προς μία κατεύθυνση και ξεκούμπωναν με πίεση προς την αντίθετη φορά. Ο Whitcomb L. Judson ήταν εκείνος που το 1893 παρουσίασε στην παγκόσμια έκθεση του Σικάγου μια βελτιωμένη έκδοση, το πρωτοποριακό «clasp locker», στην οποία, αντί για πόρπες, χρησιμοποίησε μικρούς γάντζους στη μία πλευρά και μικρές θηλιές στην απέναντι. Η εφεύρεσή του ήταν πιο πρακτική αλλά το κούμπωμά του δεν είχε πάντα επιτυχία και έτσι, το νέο προϊόν πούλησε μόνο είκοσι κομμάτια. Το 1894 η εταιρία που συστάθηκε για την παραγωγή αυτού του τύπου φερμουάρ λειτουργούσε με μεγάλη δυσκολία.

Ποιός εφηύρε το φερμουάρ;

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Σουηδός μηχανικός Gideon Sundbäck, ο οποίος εργαζόταν σε μια εταιρεία που έφτιαχνε συνδετήρες, σχεδιάζει το διαχωριστικό κούμπωμα και στις 20 Μαρτίου 1917 καταθέτει και επίσημα την πατέντα της εφεύρεσής του με το όνομα «Separable Fastener» («διαχωριστικό κούμπωμα»). Επισήμως λοιπόν το φερμουάρ «χρεώνεται» στον Sundbäck.

Η καινοτομία του ήταν να τοποθετήσει ένα λακκάκι στο κάτω μέρος του κάθε δοντιού και μια «μύτη» στην κορυφή ώστε να κινείται ο «οδηγός» πάνω σε αυτά. Ως αποτέλεσμα, η σύνδεση μεταξύ των δύο σειρών των δοντιών είναι ισχυρή, διότι κανένα δόντι δεν έχει αρκετό χώρο για να κινηθεί προς τα επάνω ή προς τα κάτω και να έρθουν χώρια.

Δημιούργησε επίσης το μηχάνημα παραγωγής για τα νέα φερμουάρ. Η εφεύρεσή του αποτελείται από δύο σειρές δοντιών και μια λαβή - οδηγό, η οποία, όταν σύρεται προς τη μία πλευρά, κουμπώνει αναγκάζοντας το κάθε δόντι να μπει το ένα ανάμεσα στα δύο απέναντί του. Όταν ο οδηγός σύρεται προς την αντίθετη πλευρά, τα δόντια απελευθερώνονται και ο μηχανισμός ανοίγει.

Το φερμουάρ με το πέρασμα του χρόνου

Το 1935 η Elsa Schiaparelli σχεδίασε γυναικεία ρούχα με φερμουάρ για την ανοιξιάτικη κολεξιόν της. Ήταν η πρώτη σχεδιάστρια που έφτιαξε πολύχρωμα και μεγάλα φερμουάρ τα οποία περισσότερο διακοσμούσαν το ρούχο, παρά είχαν κάποια λειτουργική χρησιμότητα.

Η μεγάλη νίκη του φερμουάρ ήρθε το 1937 όταν Γάλλοι σχεδιαστές μόδας αντικατέστησαν τα κουμπιά στα παντελόνια με αυτό. Τότε το αντρικό περιοδικό Esquire ανακήρυξε το φερμουάρ ως την «Πρωτοποριακή Ιδέα της Ραπτικής για τους Άντρες» και ανάμεσα στις πολλές αρετές του νέου αξεσουάρ περιελάμβανε και το γεγονός ότι με αυτό οι άντρες δεν θα ξεχνάνε ποτέ να κουμπωθούν.

Τα φερμουάρ σήμερα δεν γίνονται μόνο από το μέταλλο, αλλά και από νάιλον και από πολλά άλλα υλικά. Διατίθενται σε πολλά διαφορετικά μήκη, χρώματα και στυλ.

Βιογραφικό του εφευρέτη του φερμουάρ

Ο Gideon Sundbäck (24 Απριλίου 1880 - 21 Ιουνίου 1954) ήταν Σουηδός μηχανικός και είναι γνωστός για την εφεύρεση του φερμουάρ.

Gideon Sundback

Γεννημένος στο Τζόκοπινγκ Κάουντι του νομού Σμάλαντ στην Σουηδία, ήταν γιος ενός αγρότη που τον έλεγαν Jonas Otto Magnusson Sundbäck και η μητέρα του ήταν η Kristina Karolina Klasdotter. Μετά τις σπουδές του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο Gideon πήγε στην Γερμανία. Εκεί σπούδασε σε πολυεθνικό πανεπιστήμιο, στην πόλη Μπίνγκεν άμ Ράιν (Bingen am Rhein) και αποφοίτησε το 1903, παίρνοντας το πτυχίο του μηχανικού. Το 1905 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εκεί εργαζόταν σε εταιρία ηλεκτρονικών ειδών, στην πόλη Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Εκεί εργάστηκε ενα χρόνο, και αμέσως μετά εργάστηκε στην Universal Fastener Company στο Νιού Τζέρσει.

Ο Sundbäck ασχολήθηκε με το φερμουάρ τις χρονιές 1906 και 1914, και είχε συνεργαστεί με άλλους μηχανικούς όπως ο Ελίας Χόουι (Elias Howe), ο Μάξ Γούλφ (Max Wolff) και ο Γουίτκομπ Τζάντσον (Whitcomb Judson). Μετά απο πολλές προσπάθειες, το 1914 δημιούργησε ένα φερμουάρ από μέταλλο, το οποίο αποκάλεσε Hookless No.2. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσε τα "δοντάκια" που υπάρχουν εκεί και επίσης κατάφερε να το δημιουργήσει σε σχήμα του γράμματος "Υ".

Το 2006 ο Sundbäck διακρίθηκε απο τον οργανισμό "National Inventor Hall of Fame" για την εφεύρεσή του στο φερμουάρ.

Πέθανε από καρδιακή πάθηση στις 21 Ιουνίου 1954 και έμεινε στην ιστορία ως ο «πατέρας» του φερμουάρ, το οποίο αποτελεί αναντικατάστατο κομμάτι της ένδυσης και της υπόδησης της ανθρωπότητας.

Τα φερμουάρ μπορούν...

• Να αυξήσουν ή να μειώσουν το μέγεθος ενός ανοίγματος έτσι ώστε να επιτρέπεται ή να περιορίζεται το πέρασμα αντικειμένων, όπως γίνεται σε μια τσέπη.

• Να ενώσουν ή να χωρίσουν δύο άκρα ή όψεις ενός ενδύματος, όπως στο μπροστινό μέρος ενός μπουφάν, ενός φορέματος ή μίας φούστας.

• Να συνδέσουν ή να αποσυνδέσουν ένα διαχωρισμένο μέρος του ενδύματος, όπως γίνεται στη μετατροπή ενός παντελονιού σε σορτς ή τη σύνδεση / αποσύνδεση μιας κουκούλας σε ένα παλτό.

• Να διακοσμήσουν ένα αντικείμενο.

Ήξερες ότι...

• Τα φερμουάρ με πλαστικά δόντια "ζουν" περισσότερο από τον μεταλλικό δρομέα.

• Ύστερα από περίπου 800-1000 διαδικασίες "άνοιγμα-κλείσιμο" ο δρομέας λασκάρει και το φερμουάρ δεν λειτουργεί σωστά. Για να τον επισκευάσετε χρειάζεται να σφίξετε προσεκτικά με πένσα τις περιοριστικές άκρες του δρομέα.

• Το πρόβλημα του μαγκώματος του φερμουάρ το αντιμετωπίζει ο καθένας! Υπάρχει όμως λύση: καθαρίζουμε το φερμουάρ με μια παλιά οδοντόβουρτσα και μετά το τρίβουμε με κερί ή σπερματσέτο.

Απορίες...

Γιατί τα περισσότερα φερμουάρ έχουν τα γράμματα ΥΚΚ;

Το 1934 ιδρύθηκε στο Τόκιο η εταιρεία Yoshida Kogyo Kabushililaisha. Εξήντα χρόνια αργότερα άλλαξε το όνομά της σε ΥΚΚ co. όπως ήταν γνωστή άλλωστε από τα αρχικά της πάνω στα φερμουάρ που κατασκεύαζε. Η εταιρεία σήμερα διαθέτει άλλες 80 εταιρείες και 206 εργοστάσια σε 52 χώρες.

Από πού προήλθε η έκφραση "τα μαγαζιά σου είναι ανοιχτά";

Η λέξη μαγαζί, εκτός από όταν αναφερόμαστε σε κατάστημα, αλλά και γενικότερα σε οποιαδήποτε επιχείρηση, χώρο, κατάσταση, κύκλο κλπ., χρησιμοποιείται και μεταφορικά και μάλλον υποτιμητικά. 

Όταν, δηλαδή, δώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό σε κάτι από τα προαναφερθέντα, σημαίνει ότι το εξισώνουμε με μια «μπακάλικη» επιχείρηση, δηλαδή σε κάτι στεγνά και στυγνά κερδοφόρο και επιχειρηματικό, χωρίς μεγάλες αξιώσεις. Η ειρωνεία έγκειται προφανώς στο ότι μέσα στο «μαγαζί» υπάρχει και καλά κάτι πολύτιμο, ενώ στην ουσία δεν παίζει κάτι τέτοιο.

Ως εκ τούτου προέκυψε και η έκφραση: ανοιχτά τα μαγαζιά, η οποία χρησιμοποιείται και όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι το φερμουάρ του παντελονιού του είναι ανοιχτό.

ΠΗΓΕΣ:
SLANG.gr  |  SLANG.gr

Δείτε και μια ωραία και πολύ πρακτική λύση εάν σας ξεκουμπώνεται το φερμουάρ!

ΠΗΓΗ: Pinterest - theCHIVE 

Στις 24 Απριλίου 2012, η Google τίμησε με τον δικό της τρόπο τον εφευρέτη του φερμουάρ και συγκεκριμένα την 132η επέτειο από την γέννησή του, δημιουργώντας ένα τεράστιο διαδραστικό φερμουάρ το οποίο όταν άνοιγαν οι χρήστες, τους οδηγούσε σε πληροφορίες σχετικά με τον Gideon Sunback.


Παρακολουθήστε το video και θυμηθείτε το διασκεδαστικό αυτό doodle!

Για περισσότερα φερμουάρ, πατήστε εδώ.



Πηγές εικόνων και κειμένων
Wikipedia  |  69magazine  |  iNewsgr.com  |  blackstate  |  Ezine articles  |  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ  |  Wikipedia  |  Plastic- and Nylonzipper.jpg - Photo from Wikipedia  |  Whitcomb Judson.png - Photo from Wikipedia  |  Gideon Sundback.jpg - Photo from Wikipedia